Pozycja: Straż Największa
Earl Monroe był doktor Julius Erving przed przed Earvin and Magic Johnson, ale większość ludzi nazywa go " Earl . Perła " Był 1968 NBA Rookie of the Year z Baltimore Bullets i integralna część zespołu jeden tysiąc dziewięćset siedemdziesiąt trzy mistrzostwa New York Knicks. Największa
on średnio 18,8 punktów, ponad 13 sezonach NBA i stał się bohaterem kultowym. Reżyser Woody Allen porównał go do Marlona Brando. " Nigdy Publiczność wie, co będzie dalej, " Allen w wywiadzie dla magazynu Sport. ". Potencjał nagle wielki dreszcz jest zawsze obecny " Największa
Urodzony 21 listopada 1944 w Filadelfii, Monroe pierwszy wziął do piłki nożnej przed przejściem do koszykówki po doznaniu złamaną nogę. 6'2 " Centrum w liceum, on opracowany repertuar trików, aby przeciwdziałać większych graczy. Nie uczą się dopiero po wyskoku liceum; a nawet w zawodowcami, fotografowanie na zewnątrz pozostał jego słabość Największa
Zapisał w Winston-Salem State College w Północnej Karolinie w 1963 roku, gdzie był trenowany przez legendarnego Clarence ". Big House " Gaines. Jako starszy, Monroe uśredniona 41,5 punktów na mecz i poprowadził Rams do mistrzostw NCAA kolegium podziału. Największa
Wybrany przez Baltimore z drugim pick w 1967 NBA Draft, Monroe potrzebne tylko dwa sezony, aby podnieść swój zespół z ostatniego miejsca na pierwsze, a dwa kolejne w przesłaniu Bullets do NBA Finals 1971, gdzie przegrali z Milwaukee. Największa
Monroe skręcone, obrócił się, świateł, rzucił, i dwukrotnie pompowana sobie drogę do górnej rzut strażników NBA, średnio 23,7 punktów w czterech sezonach w Baltimore. Na początku sezonu 1971-1972, po poprosił o handlu, kule wysłał go do Knicks. Największa
Monroe Zajęło to trochę czasu, aby dostosować się w Nowym Jorku, gdzie został zmuszony odroczyć do ustalonych weteranów takich jak Walt Frazier, Willis Reed, Dave DeBusschere i Jerry Lucas. W sezonie 1972-1973, z Monroe dostarczając 15,5 punktów na mecz, Knicks zdobył mistrzostwo NBA, pokonując Los Angeles Lakers w finale. Największa
Monroe punktacji w kolejnych sezonach wzrosła po Reed i DeBusschere emeryturze. Bad kolana i wiekiem zmusił go do przejścia na emeryturę w 1980 roku został wybrany do Hall of Fame w 1989 roku
Więcej informacji na temat największych koszykarzy wszech czasów, odwiedź: Największa
[1] 