Nie wszystkie polityki prezydenta pasują do krajowy kategoria. Niektóre chodzić linię między polityki wewnętrznej i zagranicznej, jak zdolność prezydenta do negocjacji taryf z innymi narodami. Taryfy te mogą mieć wpływ na amerykańskich importerów i eksporterów, zwiększenie podatków płacą od towarów wysyłanych do iz kraju. Ale taryfy może przedłużyć się do pomocy USA walczą narody eliminując taryfy lub karać wrogie narody poprzez zwiększenie taryfy, tworząc embargo lub zamrożenie ich gospodarki z szerokiego rynku konsumenckiego. Największa
Przeczytaj o więcej obowiązków polityki zagranicznej na na następnej stronie.
Polityka zagraniczna Obowiązki prezydenta USA Największa
Kiedy prezydent Ronald Reagan objął urząd, jeden z jego najważniejszych priorytetów było przeprowadzenie wojna z narkotykami zadeklarowanych przez Richarda Nixona. Prezydent Reagan podrasowanym finansowanie Drug Enforcement Agency, lobbował Kongres do tworzenia prawodawstwa, które zwiększone kary więzienia dla przestępców złowionych z powstającym narkotyków kokainy i negocjował z obcych krajów, w których leki skupiania się z do Stanów Zjednoczonych.
Reagan stworzył nowych traktatów ekstradycyjnych z rządami państw Ameryki Środkowej, które pozwoliły zagranicznych handlarzy narkotyków, jak kartelu Medellin out of Columbia, aby być w sądach amerykańskich. Dziennik korupcja w obcych narodów nie rozciąga się do Stanów Zjednoczonych, choć ramię prawnej przez USA osiągnęły obecnie poza granicami kraju. Największa
Tworzenie umów jest potęgą Konstytucyjny dała do prezydentury, a George Washington zestalony urząd prezydenta w negocjacjach z innymi narodami. Waszyngton powołał korzystania z traktatów, pozostawiając go do Kongresu o ich zatwierdzenie. W przeważającej części, Kongres spełnił. Stany Zjednoczone obecnie traktatów ekstradycyjnych z ponad 100 krajów z powodu negocjacji prezydenckich [Źródło: McNabb Associates]. Ponadto, Stany Zjednoczone są członkiem NATO, ONZ i wielu innych organizacji międzynarodowych, ponieważ prezydenci raczył dołączyć i lobbował Kongres do zatwierdzenia traktatów. I odwrotnie, jeśli prezydent zdecyduje traktat nie jest w najlepszym interesie narodu, decyzja leży wyłącznie w swoich rękach jak widać w decyzji prezydenta Billa Clinton
