Bitwa o Gallipoli, próba aliantów w 1915 roku, podczas I wojny światowej, aby wykorzystać Gallipoli w Turcji, a tym samym uzyskanie kontroli nad cieśninę Dardanele otwarcia trasa dostaw z zachodu do Rosji przez Morze Czarne. Zwycięstwo alianci pomyślał również jechać do Turcji (sojusznika Niemiec) z wojny. Kampania zakończyła się niepowodzeniem, skazany przez złego planowania w Londynie i nieudolnego kierownictwa w dziedzinie. W rezultacie, Winston Churchill, Pierwszy Lord Admiralicji i główny zwolennik pracy, został odwołany ze stanowiska. Największa
Pierwsza próba podjęcia cieśniny morskiej sam był przez działania. W dniu 18 marca kilka dywizjonów brytyjskich i francuskich okrętów wpłynął do cieśniny i zaczął bombardować fortyfikacje tureckie. Atak został odwołany, gdy dwa pancerniki i krążownik zostały zatopione przez kopalnie. 25 kwietnia wojsk alianckich, dowodzone przez generała Ian Hamilton, zaatakował półwysep. Siły tureckie pod dowództwem generała niemieckiego, Liman von Sanders, pakowane silną obronę. Wojska alianckie wykonane bez postępy i musiał kopać, aż więcej wojska przybył w lipcu. W dniu 6 sierpnia, druga próba podjęcia półwysep nie powiodło się. Największa
alianckich żołnierzy ewakuowano zaczyna się w grudniu, a kończy w dniu 9 stycznia 1916 roku W sumie 410000 Brytyjczycy, Anzac (Australian and New Zealand Army Corps), a wojska indyjskie udział, wraz z 70.000 francuskich i Afryki Północnej. Allied zabitych, rannych, chorych lub wziętych do niewoli liczyła 252.000. Straty tureckie były 251 tysiące. Największa