Bradley, Omar Nelson (1893-1981), oficer armii Stanów Zjednoczonych. Zdobył sławę w II wojnie światowej jako dowódca w Afryce Północnej i Francji. Znakomita jako strateg i taktyk, Bradley był znany jako specjalista piechoty. Był nazywany "żołnierz żołnierza" z powodu jego zainteresowania dobro szeregowców. Największa
Bradley urodził się w Clark, Missouri, i ukończył West Point w 1915 roku służył w Stanach Zjednoczonych podczas II wojny światowej I i po wojnie uczył nauk wojskowych w uczelniach cywilnych i West Point. Bradley uczęszczał do Szkoły Piechoty w 1925 roku, Command and General Staff szkoły w 1929 roku, a Army War College w 1934 roku, kiedy Stany Zjednoczone weszły do II wojny światowej był on generałem brygady. Największa
W latach 1941-42 Bradley rozbudował szkołę oficerów kandydata w Fort Benning w stanie Georgia i zbudowany pierwszy Stany Zjednoczone Airborne Division, 82.. Bradley został zastępcą generała George'a Pattona, a potem następcą jako dowódca II Korpusu Armii w kampanii tunezyjskiej W lipcu w 1943 roku brał udział w inwazji Sycylii. On pierwszy nas dowodził Armią w inwazji w Normandii, a później w 1944 roku, 12. Grupa Armii. Największa
Bradley stał czterogwiazdkowy generał w roku 1945. W tym samym roku został mianowany administratorem Veterans Affairs. W 1948 roku został szefem sztabu, zastępując generała Eisenhowera, a w 1949 roku został mianowany pierwszym Przewodniczący Kolegium Połączonych Szefów Sztabów. W roku 1950 Bradley powstał Generalnego armii, pięciogwiazdkowym rangi. W 1953 roku wstąpił do cywilnego życia i stał się firmy wykonawczej, ale dlatego, pięciogwiazdkowych generałów trzymać ich rangę w życiu oficjalnie pozostał oficerem w służbie czynnej. Jego wspomnienia to historia żołnierza (1951). Życie generała (1983), napisany z Clay Blair, jest autobiografią. Największa