Pomocy
tytułów pomocy, w Stanach Zjednoczonych kolonialnej historii, ogólne nakazy rewizji stosowanych przez brytyjskich urzędników celnych, aby zapobiec przemytowi. Korzystanie z tych tytułów był jednym z niechęci kolonistów przed wojny o niepodległość. Największa
Od lat rząd brytyjski próbowali zapobiec kolonie z obrotu z terenów poza jego kontrolą. Ustawa o Melasa 1733 ciężki obowiązek nałożony na niektórych produktów z obcych krajów. Powszechne przemyt dokonał tego aktu prawie bez znaczenia. Brytanii spędził około $ 8.000 w roku, aby zebrać $ 2,000 obowiązków. Największa urzędnicy
celne pierwszy zastosowano konkretne gwarantuje, że opisane miejsca, które mają być przeszukane. Te nakazy były nieskuteczne. Rząd uzyskuje zezwolenie stosowanie ogólnych tytułów umożliwiających przeszukiwanie każdego domu lub statku. Te nakazy zostały po raz pierwszy użyte w Massachusetts w 1751 roku, nie powodując problemów. Gdy Jerzy III został królem w 1760 roku, nowe nakazy musiały być wydane w jego imieniu. W 1761 roku brytyjscy urzędnicy w Bostonie stosowane do pism. James Otis, ognisty i elokwentny adwokat, przeciwny emisja tych tytułów. Argumentował on, że akt Parlamentu upoważniające tytułów pomocy było sprzeczne z brytyjskim prawem zwyczajowym, a więc była nieważna. Największa
Otis zrobił błyskotliwą mowę, ale stracił swoją sprawę, a nakazy wydano w stanie Massachusetts. Później jednak, sądy w niektórych innych koloniach odmówił wydania ogólne nakazy przeszukania. John Adams, który słyszał mowę Otis, napisał o nim wiele lat później. &Quot; Wtedy i tam, dziecko Niepodległości urodził " Największa