Do końca częste walki ze Szkocji, Henry wynegocjował traktat w 1499 roku i miał córkę Margaret żonaty z króla Jakuba IV. (W 1603 roku jego prawnuk, Jakub VI Szkocji, został pierwszym Stuart, król Anglii, jak James I.) administracja angielskiego w Irlandii zostało poprawione i wzmocnione. Henry opuścił Anglię, stosunkowo stabilny wewnętrznie, jak i w pokoju z innymi narodami, do syna i następcy, Henryka VIII. Największa Henryka VIII
(1491-1547), orzekł, 1509-47. Henry miał wyśmienitą intelekt, doskonałe wykształcenie i ogromną energię. Pobożnie religijne jako młody człowiek, w 1521 roku został ogłoszony obrońca wiary przez papieża Leona X do jego opublikowaniu w odpowiedzi na krytykę Marcina Lutra. Chociaż Henry był często bezwzględny, pozbywając się osób niepożądanych poprzez ich oświadczył zdrajcy, ludzie go uwielbiali angielskie i zatwierdził większość jego działań. Największa
Henry był tylko 18 lat, gdy wstąpił na tron. Pierwsza część jego panowania został wyreżyserowany przez Tomasza (późniejszego kardynała) Wolsey, który został jego rektorem. Anglia nie była jeszcze potężny naród, i pod Wolsey Henry wykonane sojuszy zagranicznych przeznaczone do ochrony swego kraju, utrzymując równowagę sił w Europie. Rzucił kosztowne kampanie przeciwko Francji w różnych czasach. Uzyskali mało, ale zachęcał Henry'ego do rozpoczęcia budowy do Royal Navy. Był bardziej skuteczne w domu. On zjednoczył Anglii i Walii w 1536 i przyjął tytuł króla Irlandii w 1541 roku
Henryk ożenił z wdową po bracie, Katarzyny Aragońskiej, w 1509 roku tylko jedno z ich dzieci przeżył dzieciństwo-przyszłość Maria I . Zdecydowana mieć syna, aby go osiągnąć sukces, Henry poprosił papieża Klemensa VII o stwierdzenie nieważności małżeństwa. Papież, boi się obrazić siostrzeniec królowej Katarzyny, cesarz Karol V, odmówił. Wolsey został pociągnięty do odpowiedzialności za odmową papieża i został zastąpiony na stanowisku kanclerza w 1529 roku przez Sir Thomas More. Największa
W tym roku Henry wezwany co działo się znane jako Parlamentu reformacji. W ciągu siedmiu lat, że siedzieli parlament zerwał wszystkie więzy między papieża i Kościoła katolickiego w Anglii, który powstał niezależny organ, Kościół Anglii, pod władzą króla. Sir Thomas More i biskup Jan Fisher, jednak zaprzeczył wyższość Henry'ego i ścięto. Pod kierunkiem Thomasa Cromwella,
