Aleksander, imię wielu władców europejskich. Do ważniejszych historycznie są następujące Największa Rosji
Aleksander I. (Rosyjski: Aleksandr Pawłowicz) (1777/25) był carem od 1801 do 1825 roku władcą absolutnym, użył jego autokratyczny mocy na co Uważa się, że korzyści z jego poddanych. Jednak rządził w czasach rewolucyjnych zmian, a jego 18-wieczny widok roli monarchy wkrótce był przestarzały. Był dostosowane do idei liberalnych początku w jego panowania, ale później jego doradcy byli konserwatywni i polityka utworzone z ich rady miesza dużo opozycji. Osobowości Aleksandra było skomplikowane i niestabilne. W późniejszych latach stał się fanatykiem religijnym. Największa
Aleksander urodził się w Petersburgu, najstarszy syn cara Pawła I. Jego edukacja była nadzorowana przez babcię, Katarzyny Wielkiej, który miał duży wpływ na czesc m. Aleksander objął tron po jego ojciec został zamordowany w zamachu pałacowego (które Aleksander miał wiedzy uprzedniej, ale nie zrobili nic, aby zatrzymać). Następnie inicjowany społecznych, administracyjnych i gospodarczych reform, reorganizacji administracji rządowej do ministerstw z określonymi obowiązkami, wspieranie edukacji i nauki, a uwolnienie chłopów w prowincjach bałtyckich. Największa
Sprawy zagraniczne wziął dużo uwagi Aleksandra. Na początku wybrał neutralność w wojnach napoleońskich, ale w końcu przeciwieństwie francuskiej ekspansji. Po cierpi decydującą klęskę w bitwie pod Friedland, 1807, Aleksander podpisał traktat z Tylży, stając się sojusznikiem Napoleona. Później Aleksander zerwał z Napoleonem, a w 1812 roku Napoleon najechał Rosję. Największa
W 1813 roku Aleksander stał się jednym z liderów koalicji narodów przeciwnych Napoleona. Aby utrzymać stabilność w Europie po ostatecznej klęsce Napoleona, Aleksander wszedł sojusze Święte i czteroosobowe z innymi mocarstwami, 1815. Lata końcowych z jego panowania były naznaczone rosnące niezadowolenie, a jego polityka staje się coraz bardziej popularne. Największa
Aleksander II (rosyjski: Aleksandr Nikołajewicz) (1818/81) był carem od 1855 do 1881 roku, zastępując ojca, Mikołaja I. Chociaż w zasadzie konserwatywny, Aleksander zauważył, że reforma była konieczna w zacofanym gospodarczo Rosji. Pomimo gorzkich sprzeciwu szlachty ziemiańskiej, uwolnił chłopów w 1861 roku To działanie wykonane reorganizacji administracyjnej i sądowej konieczne. Lokalne zespoły mon
[1] 