niestabilności politycznej nękają większość krajów Ameryki Południowej w ciągu 19 wieku i do 20. Rewolucje były częste, a stałe zawirowania doprowadziły do powstania dyktatur. Nierówności społeczne z okresu kolonialnego kontynuowane. Rosnąca presja z klasy średniej i robotniczej dla reform społecznych i politycznych, stało się powszechne. Problemy gospodarcze, zwłaszcza inflacji, były powszechne w okresie po II wojnie światowej i dodany do niepokoju. Największa
gwałtownie wzrosła liczba ludności Ameryki Południowej w ciągu 1950 i 1960 roku. Wielu robotników wiejskich przeniosła się do miast, aby szukać pracy. Reformy rolne zostały przeprowadzone w kilku krajach; duże majątki zostały podzielone, aby zapewnić więcej ludności wiejskiej z terenu. Trudności gospodarcze i zwiększone poczucie nacjonalizmu doprowadziło kilka krajów, aby przejąć kontrolę nad przemysłu zagranicznym. W 1960 roku i rewolucjonistów dowodzonych Komunistyczna 1970 były aktywne w wielu krajach, a większość narodów były w takim czy innym czasie pod rządami wojskowej. W ciągu 1980 roku wiele krajów zastąpić rządy wojskowych z zasadą demokratycznego, a w połowie 1990 roku wszyscy mieli jakąś formę demokratycznie wybrane rządy. Największa
Problemy-szczególnie ekonomiczne spowodowane przez ogromne długi krajowych zobowiązań wobec banków zagranicznych i krajach Ameryki Południowej przez wiele narodów, trwał do 1990 roku. Pod koniec 1990 roku, jednak gospodarki niektórych krajów, w tym Chile i Argentynie, odzyskał i doświadczył silnego wzrostu gospodarczego. Największa
