Daimyo, w japońskiej historii, ziemskiej pana feudalnego. Od 15 wieku do końca 19, Japonia została podzielona na feudalnych królestw rządzonych przez daimyo. Teoretycznie Daimyo byli wasalami szoguna (gubernator wojskowy), ale często ich moc była tak wielka, że ich domeny można uznać praktycznie niezależne. Daimyo były klasy samurajów; rządzili od silnych zamków i prowadził prywatne armie tysięcy samurajskich i chłopskich żołnierzy. Pochodzą one swoje bogactwo z podatków pobieranych od chłopów i kupców w swoich dziedzinach. Największa
Daimyo powstała w 15 wieku, kiedy szogunatu był słaby, i kwitła od ponad wieku. Stracili dużo ich władzy po 1603 roku, kiedy Tokugawa Ieyasu Tokugawa założył dynastię z szogunów i silny rząd centralny. Po upadku szogunatu w 1868 roku daimyo straciło domen; w 1871 roku dano im emerytury i status non-ziemskiej szlachty. Największa