Pierwsza historyczna historia Kambodży pochodzi głównie z chińskich źródeł. Odnoszą się one do królestwa zwanego Funan, który został ustanowiony w pierwszym wieku naszej ery w dolinie Mekongu, gdzie Khmerzy mieszkał. Klasa rządząca składała się głównie z ludzi, którzy wyemigrowali z Indii, przynosząc ze sobą swoje zwyczaje i religie-hinduizmie i buddyzmie mahajany. Hinduskich wierzeń ograniczały się przede wszystkim do klasy rządzącej. Buddyzm został przyjęty powoli przez masy. Było wiele małżeństwa mieszane między Khmerów i Indian. Największa
Funan była dominującą potęgą w Azji Południowo-Wschodniej, aż do VI wieku, kiedy to został obalony przez królestwa Khmerów z Chenla. Chenla, jednak szybko rozpadł się na dwa państwa. Ich połączenie w 802 zapoczątkowało Imperium Khmerów, zwany także Kambodży (od Kambuja, nazwa pierwszego króla Khmerów).
Angkor, ze stolicą w Angkor, osiągnął swój szczyt w 11 i 12 wieku, jego terytorium rozciągające się znacznie od dzisiejszej Tajlandii, Wietnamie i Laosie. W ciągu następnych 200 lat, wojna z Thais, którzy podbili wiele Khmer ziemi i różnych projektów kosztownych i uciążliwych budowlanych osłabiła imperium. W tym czasie Theravada Buddyzm, wprowadzony przez Tajów, rozprzestrzeniają się wśród ludzi. Największa
Według wczesnych 1400-tych Khmerzy rządzili tylko małe królestwo. Kambodża został zmniejszony do obecnych rozmiarów w ciągu 1700 roku, kiedy to stracił dodatkowych gruntów do Thais i delcie Mekongu do Wietnamczyków. Podczas początku 1800 roku, Thais i wietnamski walczył o kontrolę Kambodży. Największa
W 1863 roku kraj pod rządami jego nominalnej króla, stał się protektoratem Francji. W 1887 roku Kambodża powstał część francuskiej Indochin Unii. Po II wojnie światowej, król Kambodży, Norodom Sihanouk, zażądali niepodległości swego kraju, który przyjął konstytucję w 1947 roku z wewnętrznego samorządu. Niepodległość uzyskała w 1953 roku
W 1955 roku król Sihanouk abdykował na rzecz swojego ojca, Norodom Suramarit i zorganizował partię polityczną. W wyborach 1955 roku partia Sihanouka zdobył kontrolę nad rządem, a Sihanouk stał się dominującą przywódca polityczny. Oświadczył, jego kraj neutralny w walce między krajach komunistycznych i antykomunistycznych. Kiedy król Suramarit zmarł w 1960 roku, Sihanouk nie zdecydował się zostać królem i zamiast wziął tytuł Naczelnika Państwa. Największa
[1] 