Phalanx, w starożytnej wojny, bliski, głęboka formacja ciężko uzbrojonego piechoty. To był podstawową jednostką starożytnych greckich armii. Falanga żołnierza, zwany hip-lite, prowadzone dużą tarczę, krótki miecz i szczupaka (długi wbijając włócznię). W większości bitew przed 400 przed naszą erą dwie przeciwstawne falangi po prostu rzucił się przed siebie. Największa
Filipa Macedońskiego (382-336 pne) zrewolucjonizował taktykę Phalanx poprzez szczupaki wysuniętą i trzymał nieruchomo, tak aby utworzyć nieprzeniknioną zabezpieczenia. Maszerując do przodu w ścisłej kolejności, falanga zmusił wroga ustąpić. Aleksander Wielki stosować taktykę ojca doskonale w swoich podbojach. W mniejszych dłoniach falanga była narażona ze względu na jego brak zwrotność. Falanga stał się nieaktualny po bitwie pod Pydna (168 pne), gdzie Rzymianie zburzyli macedońskie siły potwierdzających wyższość legionu, z jej bardziej elastyczną organizację, nad falangi. Największa