Pisma oparta na trojańskiej wojnie
Iliady Homera obejmuje tylko 10. roku wojny aż po śmierć Hektora i jego pogrzebie. Odyseja dotyczy przygodach Odyseusza na swojej powrotnej podróży. Brak innych kont, jak stare, jak tych dwóch przetrwało, ale inne bardzo wczesne prace były dostępne dla pisarzy epoki klasycznej Grecji i Rzymu. Grupa tych dzieł znanych jako Cyklu Epic składał się z wierszy napisanych prawdopodobnie pomiędzy BC ósmy i czwartym wieku Są one uzupełnione konto Homera wojny i jej następstw. Największa
Znany grecki dramaturdzy piątego wieku BCAeschylus, Sofoklesa i Euripidesall wykonane liberalne korzystania z legend trojańskich. Roman autor Wergiliusz, pierwszego wieku przed naszą erą, opowiadał w Eneidy legendę Eneasza, księcia trojańskiego, którego potomkowie uchodźców podobno założył Rzym. Prozy z początku ery chrześcijańskiej nadana przez autora do starożytnego pisarza, Apollodoros z Aten, dodaje szczegółów do historii trojańskiej. Największa
Dwa źródła wysoce wątpliwe były rzekome relacje świadków z Dictys Krety i Dares z Troy. Odkryto je w epoce klasycznej, i zostały opublikowane w łacinie o AD czwartego i piątego wieku zostały przyjęte z entuzjazmem przez średniowiecznych uczonych i były źródłem wielu pismach, w tym Romans 12-wiecznej Troi przez Benot de Sainte-Maure , Od Benot przyszedł historię Troilusie i Cressida używany przez Boccaccio (Il Filostrato), w którym został przyjęty przez Chaucera, przez którego z kolei przeszedł do Szekspira. Tymczasem historycy powołując się na swoje źródło Wergiliusza zostały twierdząc pochodzenie trojana dla większości krajów Europy Zachodniej. Największa
arcydzieło francuskiego dramaturga Racine, Andromaque (jeden tysięcy sześćset sześćdziesiąt siedem), był o żonę Hektora, a inny jego sztuk była Iphignie (1674). Goethe używane legendy trojańskie dla Ifigenii w Taurydzie (+1.787), niedokończonej Achileis (179799) i Helena (1827). Helen of Troy pojawił się także w jego F
