Svalbard, nazwę grupy dla wszystkich norweskich wysp na Oceanie Arktycznym na północ od wybrzeży Norwegii. Teren składa się prawie wyłącznie z grupy, z których Spitsbergen Spitsbergen, Ziemia Północno-Wschodnia, EDGE, Morze Barentsa, a Ziemia Księcia Karola są największe wyspy. Obszar Svalbard, w tym odległych wysp, jest około dwudziestu czterech tysiąc mil kwadratowych (62.000 km2). Największa
Wyspy są ponure i górzysty, z lodowców spływa do morza w wielu dziedzinach. Zimy są długie, zimno, ciemno i niemal bez przerwy; Lata są chłodne i krótkie. Górnictwa węgla kamiennego w okresie letnim jest praktycznie jedyną działalnością gospodarczą. Liczba ludności Svalbard znajduje tylko kilka tysięcy. Największa
Wyspy zostały zapewne znane Wikingów przez 1200 AD, ale ich odkrycie jest zwykle dobro Willema Barentsa, holenderskiego badacza, który widziano je na wyprawy arktycznej w 1596 roku z wyjątkiem przez jakiś wielorybniczy, uszczelniającym i odłowu, wyspy były niewielkie znaczenie, aż 1890 roku, kiedy rozpoczęła wydobycie węgla. Kontrola wysp zostało zakwestionowane przez kilku narodów, aż do roku 1925, kiedy to Norwegia zyskał pełną suwerenność w drodze umowy międzynarodowej. Największa