Halley dołączone ważone drewniane beczki do dzwonu nurkowego. Na dole każdej była dziura w stronę wody, które mogą przyjść, zmuszając powietrza do góry. W górę, wąż biegła od beczki i prowadzi do dolnej części kołpaka, w którym został dołączony do głowicy kranu. . Nurkowie wewnątrz może po prostu przekręcić kran, aby umożliwić przepływ powietrza świeżego w beczkach na przemian wyciągnął na powierzchnię za " napełnianie, " i spadł z powrotem. Dzięki możliwości kontrolowania ilości powietrza w dzwonie, nurków w stanie dopasować ciśnienie wypartej wody. Innowacje Halleya się ciśnienie wewnątrz dzwonu równą otaczającej wody.
Co dalej tak przez jakiś czas, dopóki angielski uczony John Smeaton wynalazł pompę nurkowania powietrza w 1788 roku pompy powierzchniowe przymocowano do dachu dzwonu i jest obsługiwane przez czterech mężczyzn. W końcu to w koncepcji, podobnie jak pierwotny plan Denis Papin 100 lat wcześniej. Korzystanie z tej nowej technologii, pracownicy byli w stanie zejść z dzwonu nurkowego i naprawić fundamenty mostu Hexham w Anglii. Smeaton był również jednym z pierwszych, aby dzwony kwadrat, nazywając je " skrzynie nurkowania ". Największa
Inne ulepszenia przez lata zawarte dodając oświetlenie elektryczne wewnątrz, grube wypukłe soczewki jak okna, i zwiększając przestrzeń wewnętrzna tak, że aż 12 mężczyzn może zejść na raz. Najwcześniejsze zastosowania dzwony były do transportu pracowników pod wodą, tak aby mogły naprawić lub budowy doków, fundacje latarni i mosty. Wczesne miłośników próbował również swoich sił w głębokim wrak ratownictwa, coś dzwony są wciąż używane do dziś. Największa
