Chociaż Żywotność koszt misja Voyager przekroczyła $ 750 mln EUR i od 1989 roku kosmicznych wrócił wystarczających danych naukowych, aby wypełnić 6000 edycje Encyklopedia Britannica [Źródło: Evans]. Moduły naukowe na pokładzie zostały wybrane z propozycji przedstawionych przez zespoły badawcze w Stanach Zjednoczonych. Informacje na temat Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna (i wiele z ich księżyców), że dowiedzieliśmy się od misji Voyager nie tylko ogromna w ilości, ale także wpływu. To kształcie podręczniki nauki w szkołach w USA, poinformował nastroje Układu Słonecznego i podwaliny dla nowoczesnego programu kosmicznego. Wiele z tego, co wiemy na temat planet zewnętrznych pochodziła z Voyagera. To nie wspominając o tysiące fotografii pobranych z punktów widzenia, ludzie nigdy nie doświadczył. Te genialne obrazy Jowisza i Saturna zwolniony wyobraźnię publiczności i napędzany entuzjazm dla przyszłej eksploracji kosmosu Największa
Od Voyagera, dowiedzieliśmy się więcej o pogodzie na Jowisza.; pierścienie wokół Jowisza, Saturna i Urana; aktywność wulkaniczna na księżycu Jowisza Io; masy i gęstości księżyców Saturna; ciśnienie atmosferyczne na Tytanie, największym księżycu Saturna; pole magnetyczne Urana; i trwały system pogodowy na Neptunie tak duża jak Ziemi, znany jako Wielki ciemna plama. Do czasu, Voyager 2 osiągnął Neptuna, było 1989. Ponad 10 lat minęło od premiery, a wielu naukowców pracujących na pierwotnej misji ruszył dalej. Voyager przeszła przez Jowisza, Saturna i Urana w 1979, 1981 i 1986, odpowiednio. Największa The Great ciemna plama na powierzchni Neptuna, jak obserwowane przez sondę Voyager 2 w 1989 roku na miejscu, uważany za masowe wirowanie gazów, zniknęła do 1994 roku, by zostać zastąpiony podobnym miejscu w innym miejscu. Największa przestrzeń Frontiers /Hulton Archive /Getty Images
Więc gdzie są teraz? Dwa Voyagers nie są razem. Voyager 1 porusza się na północ (w stosunku do orientacji Ziemi poza układu słonecznego), a Voyager 2 porusza się na południe. W 2007 roku obaj weszli do heliosheath, zewnętrzną część układu słonecznego. Nie, wiatr słoneczny spotyka międzygwiezdne pola magnetyczne i twor
