przedmioty wykonane przez człowieka, takie jak uruchomiony podczas misji Sputnik i Explorer, może być również klasyfikowane jako satelitów, ponieważ, jak księżyce, koło planeta. Niestety, działalność człowieka wymaga, aby satelity przez człowieka w kosmos przyniosły ogromną ilość resztek gruzu. Wszystkie te kawałki zachowują się podobnie jak większych rakiet i statków kosmicznych - poruszają się wokół ich docelowej planety przy bardzo dużych prędkościach, okrągłych lub eliptycznych następujących ścieżek. W ścisłej interpretacji definicji, każdy kawałek gruzu kwalifikuje się jako satelity. Ale astronomowie zwykle myśleć o satelitów jako obiekty, które wykonują pożyteczną rolę. Skrawki metalu i innych szczątków trudno liczyć jako użyteczna i dlatego należą do innej kategorii, znanej jako gruzu orbitalnej. Największa
Według programu NASA Orbital Debris, jest 100 mln kawałki gruzu orbitalnej nie większym niż 1 centymetr (0,4 cala). Istnieje 500.000 sztuk w 1-10 centymetrów (0.4-3.9 cala) i około 21.000 zakresu przedmiotów większych niż 10 centymetrów. Astronomowie czasami odnoszą się do rzeczy w tej drugiej kategorii jak śmieci kosmicznych -. Obiektów na tyle duża, aby śledzić z radarem, które zostały przypadkowo umieszczone na orbicie, a które stanowią obecnie zagrożenie dla innych aktywnych, prawidłowo funkcjonujących satelitów Największa
gruz orbitalna może pochodzić z wielu źródeł:.
Specjalna satelita NASA o nazwie Long Duration Exposure Facility (LDEF) został wprowadzony na orbitę do badania długofalowe skutki kolizji z śmieci kosmicznych. Prom kosmiczny Challenger rozmieszczone LDEF w kwietniu 1984 roku, a pr