Naukowcy wykorzystali radioastronomii sond kosmicznych, i radar do badania powierzchni Wenus, która jest na stałe owiane pod gęste chmury siarkowego kwas. Dwa sowiecki statek kosmiczny, który wylądował na Wenus w 1982 roku wykonano analizy chemiczne próbek skał z ich lądowisk. Analizy wykazały, że próbki były podobne do bazaltu, w rodzaju skały wulkanicznej znaleźć na Ziemi. Najbardziej szczegółowe badania, które zostały wykonane z powierzchni Wenus są te wykonane w 1990 roku przez sondę Magellan Stanów Zjednoczonych. Podczas gdy statek był na orbicie wokół Wenus, jego radar odwzorowane praktycznie całą powierzchnię planety. Badania te wykazały, że większość radarowe powierzchni Wenus składa się ze stosunkowo gładkiego polach. Istnieje również rozległe regiony górskie, w przybliżeniu okrągłe baseny, liczne duże kratery. Inne badania, w tym pomiarów stężenia dwutlenku siarki zmiany w atmosferze, zasugerował, że Wenus ma aktywnych wulkanów. Największa Eksploracja Największa
Wenus była pierwszą planetą być śledzone przez sondę. Mariner 2, bezzałogowy statek kosmiczny Stanów Zjednoczonych, które przeszły w ciągu 21.600 mil (34760 km) Wenus w dniu 14 grudnia 1962 roku, w ciągu 3 12 miesięcy po opuszczeniu Ziemi. To mierzy temperatury w różnych warunkach, takich jak na, w pobliżu Wenus. W 1966 roku Wenera 2 osiągnęła punkt 15,000 mil (24,000 km) w pobliżu planety w dniu 27 lutego, a Wenera 3 zderzył się z nim 1 marca Obie były bezzałogowe statki kosmiczne radzieckie. Największa
W dniu 18 października 1967 roku, Wenera 4, radziecki statek kosmiczny, upuścił pojemnik z instrumentów do atmosfery Wenus na spadochronie. W dniu 19 października, Stany Zjednoczone sonda Mariner 5 poleciał w ciągu 2480 mil (+3,99 tysiące km) planety. Nie został odwzorowany pole magnetyczne, ale obie sondy mapach dużo atmosfery dwutlenek węgla. W dniu 15 grudnia 1970 roku
