Większość lusterka są wykonane przez powlekanie kawałek szkła z warstwą metalu , Szkło zapewnia gładką powierzchnię niezbędną do dobrego refleksji i chroni metal przed coraz porysowany i nadszarpnięta. Polerowana płyta szklana służy do najlepszych luster. Roztwór zawierający azotan srebra wlewa się do szklanki, a zastaw srebra przylega do szyby. Pozostałości roztworu wylewa się szkło suszy się. Srebrnej powierzchni (tylnej lusterka) jest następnie powlekana substancją ochronną, taki jak szelak, aby utrzymać srebra przed zdrapać albo zadrapania. Największa
W urządzeniach optycznych, takich jak teleskopów do przodu Lusterko jest posrebrzane zamiast z tyłu. Ma to na celu zapobieganie zakłóceniom, które występuje, gdy promienie świetlne są załamane lub wygięte, jak wchodzić i wychodzić z szyby. Materiały inne niż srebro są wykorzystywane do odbijania poszczególnych rodzajów światła. Na przykład aluminium jest lepsza niż srebro do odbijania światła ultrafioletowego; złoto jest lepsze dla światła podczerwonego. Największa
jedną stronę lustra jest przez wprowadzenie bardzo cienką warstwę srebra na szkle, co pozwala nieco światła przejść. Lustro wygląda jak zwykły lustra patrząc od jasno oświetlonym obszarze, ale przejrzysty, patrząc z ciemnym obszarze. Największa History of Mirrors
W czasach starożytnych, lustra zostały wykonane z polerowanego metalu. Brąz lustra były używane w Grecji, Egipcie i Rzymie. Sztuka robienia płaskich luster szklanych pochodzi w średniowieczu. Wiadomo było w Norymberdze i Wenecji w 14 wieku. Wenecjanie wkrótce stał liderów w produkcji lustra ze względu na najwyższą jakość ich pracy. Weneckie lustra zostały wykonane ze szkła dmuchanego cylindrów zostały podzielone i że się na arkusze zawartych płaskich. Tylna część szkła powleczono amalgamatu cyny i rtęci. W 17 wieku grupa weneckich rzemieślników stał się siedzibą we Francji. Największa
Technika srebrzenia luster za pomocą azotan srebra odkryto w połowie 19 wieku przez Justus von Liebig, niemieckiego chemika. Największa
[1] [2]