Arabscy uczeni wzięli te pomysły i. doskonalił je jeszcze dalej, rozwijając to, co jest obecnie znany jako optyki geometrycznej - stosowanie metod geometrycznych do optyki soczewek, luster i pryzmatów. Najbardziej znanym praktykiem optyki geometrycznej był Ibn al-Haytham, który mieszkał w dzisiejszym Iraku między AD 965 i 1039. Ibn al-Haytham zidentyfikowane elementy optyczne oka ludzkiego i prawidłowo opisane wizję jako proces obejmujący promienie światła odbijając się od obiekt do osoby oka. Arabska naukowiec wynalazł także aparat otworkowy, odkrył prawa załamania i studiował wiele światła na bazie zjawisk, takich jak tęcze i zaćmień. Największa
Przez 17 wieku, niektórzy wybitni europejscy naukowcy zaczęli inaczej myśleć o lekki. Jedną kluczową postacią był holenderski matematyk, astronom Christiaan Huygens. W 1690 roku, Huygens opublikował " Traktat o Light " w którym opisał teorii falowej. W tej teorii, on spekulowali o istnieniu jakiegoś niewidzialnego czynnika - eter - wypełnienie wszystkich pustych przestrzeni między obiektami. On dalej spekulowali, że formularze są lekkie, gdy świetliste ciało powoduje serię fal i wibracje w tym eterze. Fale te następnie przejść do przodu, dopóki nie napotka obiekt. Jeśli ten obiekt jest oko, fale stymulują wzrok. Największa
Ten stanął jako jeden z najwcześniej i najbardziej wymowne, teorii fal światła. Nie wszyscy przyjęli go. Izaak Newton był jedną z tych osób. W 1704 roku, Newton zaproponował inne podejście - jedna opisując światło jako krwinek lub cząstek. Po tym wszystkim, światło porusza się po liniach prostych i odbija się od lustra dużo jak piłka odbijając ścianę. Nikt nie rzeczywiście widział cząstki światła, ale nawet teraz, to łatwo wyjaśnić, dlaczego to może być. Cząstki mogą być zbyt małe, albo za szybko, aby zobaczyć, czy może nasze oczy patrzeć poprzez nic
