Lawa
Prawo Ohma Prawo Ohma Ohma, prawo fizyki. Stwierdza on, że w przewodnika elektrycznego stosunek różnicy potencjałów (napięcia) do prądu jest stała. Na przykład, jeśli zaciski akumulatora elektrycznego są podłączone do lamp elektrycznych i wyjścia napięcia baterii jest następnie spadła o 20 procent, ilości prądu płynącego przez lampę będzie również zmniejszona o 20 procent.
Prawo Ohma pochodzi eksperymentalnie przez niemiecki fizyk Georg Simon Ohm w roku 1826. Jest on wyrażony następującym równaniem: Największa
V = iXR Największa
W tym równaniu V reprezentuje różnicę potencjałów od jednego końca przewodu a inny (to znaczy, że napięcie przyłożone do przewodu); I jest to prąd płynący przez przewód; i R jest nazywana rezystancja przewodu. Jeśli V jest podana w woltach i podana jest w amperach, R będzie w omach. Największa
Prawo oferuje prostą metodę obliczania napięcia, prądu, lub oporu w przewodniku, gdy dwie z tych trzech wielkości są znany. Na przykład, jeśli napięcie prądu stałego, stosowane do żarówki elektrycznej 120 V, a filament w bańce ma rezystancję 240 omów, prąd płynący przez włókno jest Największa
I = V /R = 120 V /240 Ohm = 0,5 Ah. Największa
Prawo Ohma obowiązuje dla przewodów metalowych (na przykład miedzi i wolframu) w obwodach prądu stałego, o ile obecny jest stosunkowo niski. Wysokie prądy nagrzewa przewodu metalowego i spowodować jej odporność na zmiany, tak, że stosunek napięcia na prąd w przewodzie również zmieniać. Prawo Ohma odnosi się do kompletnego obwodu prądu stałego, jak i na każdym odcinku obwodu, pod warunkiem, że L jest całkowity prąd płynący pomiędzy punktami przez które napięcie, V, jest mierzona. Największa
alternating- Obecne układy, Prawo Ohma rzadko jest ważna, ponieważ przepływ prądu wpływa nie tylko odporność, ale także przez czynniki znane jako indukcyjności i pojemności. Największa