Złoża boksytu występować jako płaskie warstwy leżące w pobliżu powierzchni Ziemi, a może obejmować wiele mil. Geolodzy zlokalizować te depozyty poprzez poszukiwanie - pobieranie próbek rdzenia lub wiercenia w glebach podejrzanych zawierających rudę. Analizując rdzeni, naukowcy są w stanie określić ilość i jakość boksytu. Największa Luis Castaneda /Getty ImagesAn lotu ptaka kopalni boksytu i tlenku glinu zakładu przetwórczego w Australii
Po wykryciu rudy, odkrywkowych kopalnie boksytu zwykle zapewniają, że w końcu stać się aluminium. Pierwsze spychacze jasne ziemi powyżej depozytu. Następnie pracownicy poluzować gleby z materiałami wybuchowymi, które przynoszą rudę na powierzchnię. Gigantyczne łopaty następnie zebrać gleby bogate boksytu i zrzucić go na ciężarówki, które przewożą rudę do zakładu przetwórczego. Francja była pierwszym miejscem na dużą skalę wydobycia boksytu. W Stanach Zjednoczonych, Arkansas był głównym dostawcą boksytów przed, w czasie i po II wojnie światowej. Ale dzisiaj, materiał wydobywany jest głównie w Australii, Afryce, Ameryce Południowej i na Karaibach. Największa
Pierwszym krokiem w komercyjnej produkcji aluminium jest oddzielenie tlenku glinu z tlenkiem żelaza w boksytu. Przeprowadza się to stosując technikę opracowany przez Karla Joseph Bayer austriackiego chemika, w roku 1888. W procesie Bayera boksyt, miesza się z ługu sodowego lub wodorotlenku sodu i ogrzewa pod ciśnieniem. Wodorotlenek sodu rozpuszcza się tlenek glinu tworząc glinian sodu. Tlenku żelaza pozostaje w stanie stałym i jest oddzielona przez filtrację. Wreszcie, wodorotlenek glinu wprowadza się do ciekłego glinianu sodu powoduje wytrącenie tlenku glinu lub z roztworu jako ciało stałe. Kryształy te przemyto i ogrzewana aby usunąć z wody. Rezultatem jest czysty tlenek glinu, drobny, biały proszek znany również jako tlenek glinu. Największa
Glin jest wygodnym materiałem w sobie. Twardość czyni go użytecznym jako środek ścierny oraz jako składnik w narzędziach skrawających. Może on być również stosow
