Proces identyfikowania, którego celem jest przechwytujących w, a następnie zabija cel z EKV jest bardzo złożona. Istnieje wiele elementów, które muszą być skoordynowane w czasie rzeczywistym, a cała procedura zostanie zakończona mniej niż 30 minut po pocisk wroga startuje. Niektórzy krytycy twierdzą, że system jest zbyt skomplikowany, aby efektywnie pracować. Wojsko miało mieszane sukces w testowanie systemu. Największa Syna "Gwiezdnych Wojen" Największa
Pomysł tarczy antyrakietowej otrzymał wiele uwagi o dwie dekady temu, kiedy ówczesny prezydent Ronald Reagan proponuje Inicjatywę Obrony Strategicznej jego (SDI). SDI wezwał do rozmieszczania broni w przestrzeni kosmicznej, które zestrzelić międzykontynentalnych rakiet balistycznych (ICBM). Jego proponowane zastosowanie laserów i statków kosmicznych doprowadziła media i krytyków do skopiowania systemu ". Star Wars " Podczas ambitny plan obrony Reagana skupia uwagę świata na systemach antyrakietowej, początki tego systemu sięga początku zimnej wojny. Największa
W 1946 roku, po odkryciu nazistowskiego programu rakietowego, które zawarte plany uruchomienia ICBM w Nowym Jorku, US Army rozpoczął studia rakiet przechwytujących, które mogłyby zniszczyć nadlatujące pociski balistyczne. W 1961 roku armia osiągnęła pierwszą udaną obojętne osią głowicy ICBM, co doprowadziło do dużego nacisku na rozmieszczenie krajowego tarczy. Sześć lat później, pierwszy program obrony antyrakietowej narodu, nazywa Sentinel, został wdrożony. Największa
W 1968 roku prezydent Richard Nixon skoncentrowała systemu Sentinel, aby chronić nas siły odstraszania. System został przemianowany ochronnych. Przechwytujących ochronne zostały zaprojektowane do przenoszenia głowic do niszczenia pojazdów ponownego wejścia ICBM. Największa
Negocjacje między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim ponad proliferacji broni dało Anti-Ballistic Missile Treaty (ABM) z 1972 roku Traktat ABM zakazane krajowych systemów antyrakietowej i miała na celu zapobiec dalszej eskalacji wyścigu zbrojeń między dwoma krajami. W ramach tego traktatu, Stany Zjednoczone i Związek Radziecki zgodził się ograniczyć systemów obrony antyrakietowej do dwóch miejsc w danym kraju, bez miejscu posiadającego ponad 100 przechwytujących. Liczba miejsc została zredukowana do jednego w 1974 roku Stanach Zjednoczony
