Haga Konferencja 1899 roku podjęło uchwałę o zakazie używania pocisków zawierających "duszących lub gazy szkodliwe", który został podpisany przez większość mocarstw. Zakaz ten obowiązywał tylko do kolejnej wojny. Niemcy zaczęli używać trującego gazu w pierwszym roku wojny światowej (1914) i aliantów w następnym. Chociaż gazu nie miało wpływu na wynik, zajęło straszliwe żniwo-prawie milion ofiar, w tym blisko 100 tysięcy zgonów. Największa
publiczne oburzenie wobec gazu doprowadził do Protokołu Genewskiego z 1925, w której zakazano stosowania w wojnie gazy śmiertelne i czynniki biologiczne, z wyjątkiem użytku w odwecie za wroga z nich. (Więcej niż 80 narody w końcu ratyfikowała protokół.) Naruszenia Protokołu Genewskiego były rzadkie. Gazu zostało zgłoszone zostały wykorzystane przez Włochów wobec Etiopczyków w 1936 roku i przez Japończyków przeciwko chińskim, 1937-43. W 1960 roku, Egipcjanie zostali oskarżeni o użyciu gazów trujących w Jemenie. Największa
Użycie przez Stany Zjednoczone wojny wietnamskiej w gazu łzawiącego (do spłukiwania oddziały wroga z ukrycia) i defolianty (zniszczenie roślinności które mogą zapewnić schronienie dla wroga) wywołała międzynarodowe protesty. Rezolucja ONZ jeden tysiąc dziewięćset sześćdziesiąt dziewięć potwierdził, że użycie gazu łzawiącego i defolianty było naruszenie Protokołu Genewskiego. W 1974 roku w Stanach Zjednoczonych oświadczył, że nie będzie korzystać z takich substancji chemicznych w wojnie z wyjątkiem ograniczonych okolicznościach i ratyfikowała protokół, ostatni znaczący kraj, aby to zrobić. (Wcześniej, w 1969 roku, w Stanach Zjednoczonych wyrzekł użycia czynników biologicznych w wojnie i wyrzekł się wszystkich, ale użytku obronnej śmiertelnych broni chemicznej.) Największa
Konwencja o broni biologicznej 1972 roku, która weszła w życie w 1975 roku po ratyfikacji przez wymaganego minimum z 22 krajów, zakazuje rozwoju, produkcji i gromadzenia zapasów broni biologicznej. Zarówno Stany
