podwodne Habitat Największa
Podwodny Habitat, komora na dnie morza, w którym nurkowie mogą żyć na krótki lub dłuższy okres. Ciśnienie atmosfery w komorze jest równe ciśnieniu na zewnątrz. Środowisko ciśnieniem sprawia, że zbędne dla nurków do dekompresji między wycieczek do wody. Ten system trwałego ciśnienia jest znany jako nasycenia nurkowania. Największa
Dno morskie mieszkańcy są znane jako Aquanauts lub oceanauts. Ich działania polegają zazwyczaj badań naukowych, obsługi morskich odwiertów naftowych oraz badania i podnoszenie ryb i innych organizmów morskich. Istnieją aplikacje, także wojskowych, takich jak instalowanie systemów dna morskiego i dążącej sonaru do wykrywania okrętów podwodnych. Największa
siedliskowa dostarczane są z powierzchni z energii elektrycznej, linii telefonicznych i, ogólnie, pod ciśnieniem mieszaniny gazów do oddychania. Życie w środowisku jest zazwyczaj monitorowane powyżej na telewizji przemysłowej. Dostawy są odłączane od powierzchni. Na stosunkowo niewielkiej głębokości, mieszaninę oddech polega tlenu i azotu; na większych głębokościach, mieszaninę tę wytwarza szkodliwych efektów fizjologicznych i oddychanie mieszaniną składającą się głównie z helu jest używany. Helem, jednak Aquanauts może cierpieć z powodu zimna, bo hel odprowadza ciepło ciała tak szybko, a od problemów komunikacyjnych, ponieważ hel zniekształca głos. Największa
drzwi do siedliska jest właz na jego spodzie. Ponieważ komora znajduje się pod ciśnieniem, woda nie dostała się przez właz, gdy jest on otwarty. Aby wejść do wody, nurkowie nosić sprzęt do nurkowania i mokre skafandry lub jakąś wariacją na temat nurkowania stroje. Jeśli są one oddychanie hel, jest zazwyczaj wprowadzany do nich przewód z naturalnego siedliska. W głębokiej wodzie, ze względu na przenikliwe zimno, garnitury mają specjalną izolację i są podgrzewane elektrycznie lub gorącą wodą w obiegu od siedliska. Największa Historia
Zasada nasycenia nurkowania został zaproponowany przez kapitana George'a F. wiązanie, US Navy lekarz, w 1957 roku w ścisłej łączności z Bondem i siebie, amerykańskiego wynalazcę Edwin A. Link i francuski oceanograf Jacques Cousteau opracowane projekty w oparciu o zasady. W 1962 roku rozpoczęto eksperymenty w obu ciśnieniowych podwodnych pobytów. Link, nazywając jego projektu Man-in-the-Sea, obniżona nurka w uwięzi kapsuły do 200 stóp (61 m) do 24 godzin. Cousteau umieszczone Conshelf I, strukturę wolnego stojąco, na głębo
[1] 