Ponadto , wydawało się inne eksperymenty wskazują, że prędkość światła była niezależna od ruchu źródła światła, chociaż zdrowy rozsądek i fizyka klasyczna mówi, że światło wyrzucony przez poruszającego się źródła powinny dzielić ruch źródła. . Einstein rozwiązany niezgodność zachowania się światła z prawami mechaniki klasycznej, podejmując nowy punkt widzenia Największa szczególnej teorii względności
Einstein sformułował szczególną teorię względności na dwóch podstawowych założeniach:
Największa
Pierwsza instrukcja zawiera zasadę względności z mechaniką klasyczną, ale jest bardziej wszechstronny. Einstein myślał nie tylko praw mechanicznych, ale także praw rządzących światło i inne zjawiska elektromagnetyczne. Największa
Drugie stwierdzenie oznacza, że nie ma sensu dla eksperymentator, aby spróbować określić jego prędkość w przestrzeni za pomocą wiązki Światło jako miernik. Nie ma sensu, ponieważ niezależnie od prędkości obserwatora, jego pomiar prędkości światła zawsze daje taką samą wartość. Ta instrukcja zakłada, że natura nie daje absolutny układ odniesienia do porównywania czasu lub odległości. Ruchy gwiazdy i wszystkich galaktyk może być opisany tylko w odniesieniu do siebie w przestrzeni nie ma określonych kierunkach i granic. Przestrzeń nie jest substancją, lecz jest jedynie zamówienie lub relacja rzeczy w stosunku do siebie. Bez rzeczy, zajmując go, przestrzeń jest niczym. Największa
W ramach szczególnej teorii Einsteina opracowała równań matematycznych stosowanych do problemów mechanicznych i elektromagnetycznych. Równania te zmieniły Newtona prawa mechaniki i tworzą ramy dla mechaniki relatywistycznej, który został bardzo duże znaczenie w fizyce jądrowej i cząstek elementarnych. Niektóre z zasad wydedukować z równań można sformułować następująco:
