Przeglądaj artykuł Moho Moho Największa
Moho lub nieciągłość mohorovičicia, strefę w ziemi, poniżej której fale uderzeniowe podróżować szybciej niż oni nad nim. Moho jest uważany za granica między skorupy ziemskiej i podstawowej płaszcz. Największa
Moho została odkryta w 1909 roku przez Andrija Mohorovii, chorwackiego geophysi-Cist, podczas studiów trzęsienia ziemi. Od tego czasu wiele badań z Moho zostały dokonane. Moho jest badana pośrednio poprzez śledzenie pierwotnych fal sejsmicznych (fale uderzeniowe od trzęsienia ziemi). Badania z wykorzystaniem fal uderzeniowych od małych wybuchów również są wykonane. Szybkość, z jaką fale wzrostów podróżować z około 4 mil (6,4 km) na sekundę do około 5 mil (8 km) na sekundę w Moho. Moho jest od 20 do 25 mil (32 do 40 km) poniżej większości lądów, a przeciętnie, 6 mil (10 km) poniżej dna oceanu; w niektórych miejscach, to tylko 2 12 mil (4 km) poniżej dna oceanu. Największa
W 1957 Stany Zjednoczone naukowcy zaczęli projektu Mohole, program do wiercenia poprzez dnie oceanu w celu uzyskania próbki skał z Moho i podstawowa płaszcza. Projekt finansowany przez National Science Foundation, był utrudniony przez problemy administracyjne i opozycji do jego rosnące koszty. Został zatrzymany w 1966 roku