Efekt Zeemana jest wpływ, że magnetyzm ma na światło. Efekt zmienia kolor emitowanego światła (wysłanej) przez atomy. Części atomu, które faktycznie emitują światło są naładowane ujemnie cząstek zwanych elektrony. Elektron emituje światło, gdy przechodzi z wyższego poziomu energetycznego na niższym poziomie energii. Barwa światła zależy od różnicy poziomów. Atomy w substancji emituje światło, gdy się im wystarczająco dużo energii na przykład, przez podgrzewanie substancji. Największa
Efekt Zeemana występuje, ponieważ elektrony mają magnetyzm wynikającej z ich opłat i ruchu. Efekt występuje wówczas, gdy pole magnetyczne wytwarzane przez elektrony określonego rodzaju atomu interakcji z zewnętrznym polu magnetycznym. W zależności od sposobu elektron jest zorientowany, interakcja ta może zwiększyć lub zmniejszyć energię elektronu nieznacznie. Każdy nowy poziom energii sprawia innej linii widmowej. W ten sposób w jednej linii widmowej dzieli się na dwie linie, gdy atomy są w polu magnetycznym. Największa
W 1897 roku rozpoczął naukę w Zeemana na Uniwersytecie w Amsterdamie. W 1908 roku został dyrektorem ich pracowni fizycznej. W 1923 roku uczelnia zbudował nowe laboratorium, który później stał się znany jako Zeemana Laboratorium Uniwersytetu w Amsterdamie. Zeeman pozostał na uczelni, aż do przejścia na emeryturę w 1935 roku
Oprócz Nagrody Nobla, zeeman otrzymał również wiele innych nagród i wyróżnień, w tym Rumford Medal of Royal Society of London i Henry Draper Medalem z American National Academy of Sciences. Największa
[1] [2]