Schwartz, Melvin (1932-), amerykański fizyk. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1988 roku za pracę nad cząstek elementarnych zwanych neutrino. Subatomowym cząstek jednostka względu na mniejsze niż atom. Schwartz wspólną nagrodę ze swymi partnerami badawczymi, amerykańskich fizyków Leon Max Lederman i Jack Steinberger. Największa
Schwartz urodził się 2 listopada 1932 roku w Nowym Jorku. Otrzymał B.A. stopnia na Uniwersytecie Columbia w 1953 roku
Od 1956 do 1958 roku, Schwartz był naukowcem w Brookhaven National Laboratory w Nowym Jorku. Otrzymał doktorat stopnia w dziedzinie fizyki z Uniwersytetu Columbia w 1958 roku i wykładał fizykę na Uniwersytecie Columbia od 1958 do 1966 roku
W 1959 roku, Schwartz wpadł na pomysł wykorzystania neutrina, które nie mają ładunku elektrycznego, studiować słabą siłę, jeden z czterech podstawowych sił, które rządzą oddziaływanie materii. On i jego zespół badawczy wykorzystał akcelerator cząstek (urządzenie elektryczne, które przyspiesza ruch cząsteczek atomowych) w Brookhaven, aby stworzyć wysokiej intensywności wiązki neutrin. Reakcje produkowane gdy wiązka hit inne sprawy doprowadziło do odkrycia nowego rodzaju neutrina nazywa mion-neutrino. Schwartz i jego zespół dowiedział się również więcej na temat struktury leptonów, rodziny cząstek, do których neutrina należą. Największa
Od 1966 do 1983 roku, Schwartz był profesorem fizyki na Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii. W 1983 roku został prezes Cyfrowego Pathways Inc., z siedzibą w Kalifornii firmy komunikacyjnej cyfrowe że był ustanowiony w roku 1970. W 1991 roku wrócił do Kolumbii Schwartz jako profesor fizyki i został zastępcą dyrektora do wysokiej energii i fizyki jądrowej w Brookhaven Narodowy Acceleratory Laboratorium. Największa