Friedman, Jerome Isaac (1930-), amerykański fizyk, nie ważne badania w kilku podstawowych cząstek tworzących węgla. Jego śledztwa w elektronów, protonów i neutronów przyczyniły się do opracowania koncepcji kwarków, drobne cząstki, które tworzą protony i neutrony. Za pracę, Friedman podzielił w 1990 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki z innymi amerykański Henry Way Kendall i kanadyjski fizyk urodzony Richard Edward Taylor. Największa
Friedman urodził się w Chicago, w 1930 roku spadła stypendium do Szkoły Art Institute of Chicago i zamiast akceptowane stypendium na studia naukę na Uniwersytecie w Chicago w 1950 roku uzyskał tytuł magistra w dziedzinie fizyki 1953 i Ph.D. stopnia w dziedzinie fizyki w roku 1956. W roku 1957 wstąpił do High Energy Pracowni Fizycznej na Uniwersytecie Stanforda jako pracownik naukowy. Chociaż nie, zaczął prowadzić badania z Henry Kendall i Richard Taylor. Friedman został wykładowcą na wydziale fizyki w Massachusetts Institute of Technology (MIT) w 1960 roku
W 1963 roku, Friedman i Kendall rozpoczął współpracę z Taylor i innych fizyków z Stanford Linear Accelerator Center (SLAC) i California Institute of Technology. Pracowali rozwijające rozpraszania elektronów udogodnienia dla programu fizyki na akceleratorze liniowym w Stanford, typu akcelerator cząstek. Największa
Od roku 1967 do 1975, Friedman i inni naukowcy wykorzystali ten akceleratora cząstek na ogień elektrony w protony i neutrony. Okazało się, jasne wskazówki, że wewnętrzna struktura w protonów i neutronów w jądrze atomu ma. Kompleksowa analiza komputerowa wykazała, bardzo małe, gęste obiekty poruszające się wokół w protony i neutrony. Te małe cząstki były kwarki, której istnienie zostało przewidziane przez amerykański fizyk Murray Gell-Manna i innych, na początku 1960 roku. Największa
Friedman został dyrektorem Laboratorium Nauki Jądrowych w MIT w 1980 roku i stał na czele Wydziału Fizyki tam od 1983 do 1988 roku powrócił do nauczania w pełnym wymiarze czasu i badań w 1988 roku