Salam, Abdus (1926/96) był pakistański fizyk. Wygrał udział Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1979 roku za swój wkład w rozwój teorii, która jednoczy siły jądrowe słabe i atomów w siłę elektromagnetyzmu. Był pierwszym, Pakistanu i pierwszym muzułmaninem, aby wygrać nagrodę Nobla. Salam wspólną nagrodę z amerykańskich fizyków Sheldon Lee Glashow i Steven Weinberg, którzy niezależnie od siebie zrobił podobną pracę. Największa
Salam urodził się 29 stycznia 1926, w Jhang Maghiana w prowincji Pendżab, który był częścią Indie w tym czasie. Zdobył tytuł magistra matematyki ze studiów rządowych, a następnie powiązanych z Punjab University, w 1946 roku, a następnie otrzymał trzyletnie stypendium na studia na Uniwersytecie w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Studiował na Uniwersytecie w St. John College i uzyskał tytuł licencjata stopień z matematyki w 1948 roku
Z roku na stypendium w Cambridge pozostałych, Salam spotkał się ze swoim doradcą wydziału, brytyjski astronom Fred Hoyle, i wyjaśnił, że chciał zostać fizykiem teoretykiem. Hoyle zaleca Salam spędzić rok studiów na kursach fizyki, które zawierały badania w uczelni Cavendish Laboratory, tak, że będzie nabyć ważną podstawową wiedzę w zakresie fizyki doświadczalnej. Salam po porady Hoyle i zdobył B.A. stopnia w dziedzinie fizyki w 1949 roku
W 1949 roku rozpoczął pracę dyplomową Salam w fizyce teoretycznej. Ukończył pracę dla jego pracy doktorskiej w 1950 roku, ale z powodu pewnych zasad uniwersyteckich, nie wolno było przesłać go do roku 1952. W tym samym roku uzyskał tytuł doktora stopnia w fizyce teoretycznej. Największa
W 1951 Salam nie stypendium w Institute for Advanced Study w Princeton, New Jersey. Potem wrócił do Pakistanu w tym samym roku i został profesorem College rządu i szef wydziału matematyki na Uniwersytecie w Pendżabie. Największa
Salam wrócił do Cambridge w 1954 roku jako wykładowca matematyki. Opuścił swoje stanowisko w Cambridge w tym roku stać się profesorem fizyki teoretycznej na uniwersytecie w londyńskim Imperial College of Science and Technology, gdzie pozostał do końca swojej kariery.
Prace Salam dotyczyły cząstek subatomowych, jednostki względu na mniejsze niż atom. Cząstki elementarne oddziałują na siebie głównie przez trzy podstawowe siły: (1) silnych oddziaływań jądrowych, (2) elektromagnetyzmu, oraz (3) słabych sił jądrowych. W 1950 roku, Salam rozpoczął poszukiwania sposób, aby pokazać, że el
[1] 