Bosch, Carl (1874/40), niemiecki chemik, stał się znany za korzystanie eksperymentalne procesów laboratoryjnych w celu opracowania metod komercyjnych produkcji. Dzielił 1931 Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w Friedricha Bergius z ich pracy w metodach wysokociśnieniowych z produkcji amoniaku i upłynniania węgla. Największa
Przed zdobywając doktorat stopnia w dziedzinie chemii na Uniwersytecie w Lipsku w 1898 roku, Bosch studiował inżynierię i przeszkoleni w hucie. W 1899 roku dołączył do dużej firmy niemieckie chemikaliów. W 1914 roku udało mu się dostosować do użytku przemysłowego procesu wysokociśnieniowego syntetyzowania amoniaku z wodoru i azotu atmosferycznego. Proces ten został opatentowany w 1910 roku przez Fritza Habera, który opracowany go na małą skalę w swoim laboratorium. Największa
Wcześniej, naturalne złoża azotanów w Chile, tysiące mil (kilometrów) od Europy, były tylko głównym źródłem związków azotowych potrzebnych do produkcji nawozów i materiałów wybuchowych. Przemysłowej syntezy azotu Boscha pomógł spełnić Niemiec popyt na materiały wybuchowe w czasie I wojny światowej (1914/18). Po wojnie, to możliwe utworzenie wielkiego przemysłu nawozowego amoniaku. Największa
Bosch został dyrektorem swojej firmy w 1919 roku, ale pozostał aktywny w swoim laboratorium. W 1923 inne technikę syntezy amoniaku do syntezy metanolu z tlenkiem węgla i wodorem. W 1925 roku jego firma połączyła się z sześciu innych niemieckich firm chemicznych, aby stać się gigantyczną IG Farben. Bosch został prezydentem, aw 1935 roku, prezes zarządu. Również w 1925 roku firma kupiła prawa do metody Friedrich Bergius za dokonania paliwa z węgla, wodoru i pyłu. Chociaż Bosch udało się dokonać ta metoda opłacalna na skalę przemysłową, on i Bergius wspólne Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 1931 za opracowanie technik syntezy wysokiego ciśnienia chemicznych. Największa