Berg następnie zwrócił uwagę na badania genów. Geny określają cechy, które są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Geny składają się zasadniczo z DNA. Berg chciał zbadać struktury i funkcji genów ssaków. Pod koniec 1960 roku rozpoczął studia geny wirusa małp, znany jako SV40. Berg zaczął zdawać sobie sprawę, że połączenie DNA z różnych gatunków może być potężnym narzędziem badawczym. Metoda ta pozwoli mu wyizolować gen i badania jego własności bez ingerencji ze swoich zwykłych, sąsiednich genów. Największa
Za rekombinowanego DNA, Berg połączeniu DNA SV40 z typem wirusa E. coli, który był dobrze zrozumiany. Oba te organizmy nie będą współdziałać w naturze, oraz do podawania ich interakcji w laboratorium, Berg używane enzymów restrykcyjnych. Enzymy te mogą Berg do cięcia nici DNA w określonych miejscach, a następnie łączą odcinki DNA. Ta nowa technika był przełomowy, ale nie bez ryzyka. Berg obawiają się, że niebezpieczne, wirusy lub bakterie, mogą być wprowadzone w populacji ludzkiej. On dobrowolnie zatrzymał jego rekombinacji DNA eksperymenty i pracował na rozwój innych technik do badania SV40. Największa
W 1974 roku, Berg napisał list, który został opublikowany w Science, wyrażając swoje zaniepokojenie i że wśród innych naukowców w zakresie badań genetycznych. W momencie, Berg był przewodniczącym Komisji rekombinacji DNA Zgromadzenia molekuĹ Przyrodniczego Państwowej Akademii Nauk. List poprosił o międzynarodowym spotkaniu naukowców w celu omówienia, jak postępować z tego typu badań. W lutym 1975 roku odbyło się spotkanie naukowców reprezentujących 100 16 krajów miało miejsce w Pacific Grove, Kalifornia. W ciągu czterech dni, grupa opracowała wytyczne, które objęte środki bezpieczeństwa do badań laboratoryjnych i normami zawodowymi. Wytyczne te zostały włącz
