Bradley James (1693/62), astronom angielski, odkrył aberracji światła gwiazd, które się pierwsze bezpośrednie dowody, że Ziemia krąży wokół Słońca, a nutacja lub kiwając głową ruch, od osi ziemskiej. Największa
Bradley otrzymał licencjata i magistra z Balliol College w Oksfordzie. Szkolił się w astronomii obserwacyjnej przez duchownego wuja, wykwalifikowanej astronoma amatora, który wprowadził go do słynnego astronoma Edmunda Halleya. W 1718 roku, na polecenie Halleya, Bradley został wybrany do Royal Society. Po krótkim pobycie w duchowieństwa, Bradley został mianowany profesorem astronomii w Oksfordzie w 1721 roku
W 1729 roku, Bradley ogłosił w Royal Society odkrycie aberracji światła gwiazd, widoczną niewielką zmianę stanowiska gwiazdek, które stąd rocznego ruchu Ziemi. Jedna z historii mówi, że nie wyciągnął wniosków po żaglami na Tamizie, kiedy zauważył, że wiatrowskaz masztu zmienił pozycję z różnym ruchu łodzi, chociaż kierunek wiatru była stała. W ten sposób rozumował, że widoczna zmiana położenia gwiazdy Gamma Draconis wynikało z ruchu Ziemi w jej orbicie. Dało to pierwszy bezpośredni dowód obserwacyjny twierdzenie Mikołaja Kopernika jest, że Ziemia obraca się wokół Słońca. Największa
Dodatkowe pomiary gwiazdowe ponad 20 lat doprowadziły Bradley do wniosku, że zmienia kierunek grawitacyjne Księżyca spowodowane nutacja, AN nierówna kiwając głową ruchu osi ziemskiej. Zapowiedział to odkrycie w 1748
W 1742 roku, Bradley udało Halley jako astronom królewski, główny astronom Anglii. W dodatkowej do rocznego stypendium otrzymał dotację w wysokości 1000 funtów dla instrumentów, w tym dwóch ćwiartkach, co pozwoliło na bardziej precyzyjne pomiary. Jeden kwadrant po raz pierwszy zastosowano w serii obserwacji w początku lat 1750, aby określić szerokość geograficzną Królewskiego Obserwatorium w Greenwich. Największa