Pasy Van Allena promieniowania, dwie strefy okrążających Ziemię w których jest stosunkowo duża liczba wysokiej energii (szybki -moving) naładowane cząstki. Cząstki są głównie protony i elektrony, które są uwięzione w obrębie pasów przez pole magnetyczne Ziemi. Pasy zostały odkryte w 1958 roku przez grupę amerykańskich naukowców pod kierunkiem dr James Van Allen. Odkrycia dokonano na podstawie informacji uzyskanych od Explorer I, pierwszego sztucznego satelity Ameryki. Największa
Promieniowanie pasy Van Allena skupione wzdłuż równika są magnetyczne Ziemi w rejonie górnych warstwach atmosfery zwany magnetosfera lub Exosphere. Innerand więcej intensebelt rozciąga się od około 600 mil (1000 km) do 3700 mil (6000 km) nad ziemią; zewnętrzny pas, z około 9300 mil (15000 km) do 15.500 mil (25,000 km) nad ziemią. Naukowcy, że większość cząstek tworzących pasy pochodzą od wiatru słonecznego, ciągły przepływ cząstek emitowanych przez słońce we wszystkich kierunkach. Inne cząstki prawdopodobnie mają swoje źródło w promieniowaniu kosmicznym. Pod koniec lat 1950 i na początku 1960 roku, sztuczne pasy radiacyjne zostały utworzone z naładowanych cząstek produkowanych przez detonacji materiałów wybuchowych jądrowych w przestrzeni. Te pasy promieniowania mają jednak osłabiona w czasie. Planety Jowisz i Saturn są otoczone pasów radiacyjnych Van Allena podobnych pasów radiacyjnych Ziemi. Największa