Wielu naukowców teoretyzować, że niektóre wymarły lub nieaktywnych komety zostały błędnie zidentyfikowane jako asteroidy. Największa mięśni i umysłu Behind the Mission
Sonda Deep Impact składał się z dwóch części, sondy przelotu i udaru, i był o wielkości pojazdu użytkowego sportu. Przelotu niesie Resolution Instrument wysoki (HRI) i średniej rozdzielczości Instrument (MRI) do obrazowania, spektroskopii w podczerwieni i nawigacji optycznej. Wykorzystuje on stałą tablicę słoneczną oraz akumulator NiH2 do zasilania siebie. Udar pozostawały dołączone do przelotu aż do 24 godzin przed jej wpływ Tempel 1. Największa
Po zwolnieniu, udaru kierować się w kierunku napastników komety za pomocą precyzyjnych star-tracker (który nawiguje przez patrząc na gwiazdki), udaru do tarczy czujnika (ITS) oraz algorytmy auto-nawigacji specjalnie dla tej misji. Udar zawierał również niewielki system napędowy hydrazyny dla bardziej precyzyjnej kontroli położenia i trajektorii. HRI, MRI i ITS pracowali razem, aby poprowadzić statek kosmiczny przelot do komety i przed nagrywać dane naukowe, w trakcie i po uderzeniu. Największa przelocie statku kosmicznego (z lewej) i udaru (z prawej) Największa Zdjęcie dzięki uprzejmości NASA Największa Deep Impact na wyrzutni
Zdjęcie dzięki uprzejmości NASA Największa
Cały system został uruchomiony lotu jako ładunek na rakiety Delta II Boeing (patrz Jak Silniki rakietowe pracy) w styczniu 2005 roku napotkał Tempel 1 na początku lipca 2005 r Dwadzieścia cztery godziny przed uderzeniem, udar oderwał się od statku kosmicznego przelotu. W tym momencie przelotu zwolnił i ustawił się obserwować wpływ, jak przechodzi przez komety. Największa
Po udaru opuścił statek kosmiczny przelocie, że ustawił się na uderzenie komety
