Co to jest stagflacji i dlaczego jest tak niebezpieczny?

ekonomiści, że to niemożliwe, aby mieć zarówno stagnacji gospodarki i wysokiej inflacji. Zgodnie z zasadami ekonomicznymi Johna Maynarda Keynesa, wpływowego brytyjskiego ekonomisty, inflacja była produktem ubocznym wzrostu gospodarczego. Dla keynesistów, to wszystko o podaży i popytu. Gdy popyt jest wysoki - jak to jest w czasie boom gospodarczy. - To ceny idą w górę Największa

Co keynesiści nie zdawałem sobie sprawy, że istnieją inne potężne siły ekonomiczne, które mogą rzucać w górę inflacji w spirali. Aby naprawdę zrozumieć, jak stagflacji prace, trzeba wybrać się na wycieczkę z powrotem do 1970 roku. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tej przygnębiającej ekonomicznie dekadzie embarga ropy, spadkiem napięcia, linii gazowych i szalonej inflacji. Największa stagflacji w 1970

Słowo stagflacji nawet nie istnieją do 1970 roku. Od 1958 do 1973 roku, Stany Zjednoczone doświadczyły tego, co jest znane jako ". Powojennego wyżu " Produkty roczne brutto w krajach zachodnich wzrosła średnio o 5 procent rocznie, napędzając powolny, ale stały wzrost cen (inflacja) w tym samym okresie [źródło: Cleveland]. Największa

Dlaczego więc wszystko pójdzie kwaśny w 1970? Okazuje się, że polityka monetarna Rezerwy Federalnej w latach boomu w latach 50. i 60. był nie do utrzymania. Ekonomiści w Fed były zagorzałych Keynesa, którzy wierzyli w coś o nazwie krzywa Phillipsa. Krzywa Phillipsa wykresy relacji między bezrobociem a inflacją. Dawniej, gdy bezrobocie jest niskie, wzrost inflacji, a gdy bezrobocie jest wysokie, inflacja spada. Największa

W 1960 roku, Fed uważa, że ​​odwrotna zależność pomiędzy bezrobociem a inflacją był stabilny. Fed zdecydował się na politykę pieniężną w celu zwiększenia ogólnego popytu na towary i usługi oraz utrzymać niskie bezrobocie. Jedyny kompromis, ekonomistów uważa, byłoby bezpiecznie rośnie stopa inflacji [źródło: Zwięzła encyklopedia Handlowa]. Największa

Niestety, to źle. Wynik nienaturalnie niskie bezrobocie w 1960 roku było coś, co nazywa się spirali płacowo-cenowej. Rząd przelewa pieniądze do gospodarki w celu zwiększenia popytu, dzięki czemu ceny wzrosły. Pracownicy, zwracając uwagę na wzrost cen (inflacja), oczekuje ich płace, aby odpowiednio wzrośnie. Przez jakiś czas, pracodawcy byli gotowi podnieść płace, ale potem inflacja zaczęła rosnąć szybciej niż płace. Pracownicy nie byli skłonni do podaży pracy za niższe płace, więc nawet jak bezrobocia wzrosła inflacja nadal rośnie [źródło: Hoover]. N