W tym artykule będziemy spojrzeć na ciekawy i często pomijane pytanie dotyczące tej epilepsji: Mianowicie, dlaczego jest tak wiele wspaniałych pisarzy z padaczką? Odpowiedź pokazuje, że ta sama choroba, które zagrażałyby zdrowiu tych pisarzy może również pomogły ich pisania Największa
Największa ustaleń Uruchom wideo:. Mózg Epilepsja Padaczka i Hypergraphia Największa
Poza tym jego skłonność do wywoływania halucynacje i inne niepokojące bodźce, padaczka jest związana z chorobą zwaną hypergraphia, w żądza napisać. Ogromna chęć napisać - i pisać ciągle - i formą padaczki wydają się pochodzić z tej samej części mózgu: płacie skroniowym. Niespokojnych Następnie skroniową może zarówno pobudzić kogoś do napisania obsesyjnie, a także spowodować czasową padaczki płata, który sam w sobie może zapewnić jakiś ciekawy materiał dla pisarzy. Inne zaburzenia, które zostały zgłoszone powodować hypergraphia są zespołem Aspergera, zaburzenie dwubiegunowe, który dzieli pewne cechy z padaczki i schizofrenii. Warto zauważyć, że wiele z tych pisarzy, artystów jak i padaczkę Vincenta van Gogha, były dość płodnym, w niektórych przypadkach na dość krótkich długości życia. (Van Gogh, który może mieć zarówno padaczki i choroby afektywnej dwubiegunowej, malowane stale i napisał jego brat wielu listów dziennie.) Największa
Padaczka i hypergraphia może towarzyszyć depresja, która dla niektórych artystów jest zmorą i inni wyzwaniem źródłem inspiracji. Ale depresja, z wielu możliwych przyczyn, nie jest prawdopodobne źródło talentu artystycznego. Zamiast tego, często stanowi powód, dla ludzi, aby uporządkować swoje problemy poprzez [źródło: BBC] sztuki. Podobnie, obecność hypergraphia nie jest gwarancją talentu. Ale myśli twórczej i pisania w szczególności, wydaje się polegać na lewym płacie skroniowym, choć obie strony mózgu odgrywają ważną rolę [Źródło: Flaherty]. Największa
Wiele wybitnych pisarzy zostały zdiagnozowane jako depresji lub dwubiegunowej, ale czy istnieje związek? Choroba afektywna dwubiegunowa jest 10 razy częstsze u pisarzy niż w nonwriters (a nawet częściej u poetów) [źródło: Flaherty]. Jednym z powodów jest to, że okresy maniakalne może zwiększyć aktywność w płacie skroniowym, który znowu jest związane z chęcią pisać i być kreatywnym. Depresji jednobiegunowej - depresja bez okresach maniakalnych - jest znacznie bardziej powszechne u pisarzy niż nonwriters, być może aż do 10 razy bardziej, [Źródło: Flaherty]. Więc może być ta
