a Czarne Punkty widokowe. Skoczył do Birmingham Czarnych baronów w 1927 roku, cały czas pitching gry wystawowych i na Karaibach i Meksyku w zimie. Był z Birmingham do 1930 r Paige miała dwa fastballs które były przytłaczające: jeden przydomek “ Długi Tommy ” co było naddźwiękowych, a drugi zwany ldquo; Mała Tommy, i rdquo; który był tylko unhittable. On też rzucił „ Pszczoła piłkę, ” nazwany ponieważ to „ być tam, gdzie chcę być &rdquo.; Paige zyskał sławę, gdy wstąpił do Pittsburgh Crawfords na początku 1930 roku, z innymi, takimi jak Josh Gibson. Crawfords Właściciel Gus Greenlee byłoby zatrudnić Paige się Semipro klubów, które potrzebne zastrzyk obecności na jeden dzień. Gdy Paige barnstormed całego kraju lub obozem w Republice Dominikany, był tak popularny, że fani nie przyjdzie, aby zobaczyć jego zespołów, chyba że rozbił, więc chciał rozbić na co dzień. On obiecują wentylatora pierwszych dziewięciu mężczyzn, z jakim się spotkał, i często dostarczane. On również regularnie wyskoczył najwyżej m.in. Dizzy Dean i Bob Feller, udowadniając, że potrafi rozbić z najlepszymi w najważniejszych lig. Paige będzie chodzić hity dostać się do Joe DiMaggio. DiMaggio powiedział torbę „ była najlepsza, jaką kiedykolwiek do czynienia &rdquo.; Paige było fantastycznie zapłacił za czasów, zdobywając blisko do $ 50,000 rocznie. Wszystkie te rund we wszystkich tych gier dał torbę ból ramienia, a przez 1939 fastballer wyglądał na przez jako dominującej hurler. JL Wilkinson, właściciel Królów Kansas City, podpisał Paige głównie jako atrakcja bramy do kempingu Królów ’ podróże “ B ” zespół. W tym roku, Tornister opracował kilka boisk przy prędkości. Używał też kilka dostaw wahania, które były tak przekonujące, że hity byli bezradni.
Satchel Paige miała dwa silnego wówczas fastballs: Supersonic " Długi Tommy " i unhittable " Mały Tommy ". Największa
Gdy jego ręka odzyskała kolejny sezon był lepszy dzban niż kiedykolwiek było w 1930 roku. Tornister rozbił dla monarchów w 1940 roku, ale był bardziej niezależny podmiot niż członka zespołu. Największa
W końcu, w 1948 roku, Bill Veeck, tęsknota za więcej talentu, podpisał kontrakt do Paige. Zapytał menedżera Indianie Lou Boudreau podjąć pewne wahania przed Paige, i kiedy Boudreau udało się uzyskać dobre drewno na piłkę, został entuzjastycznie. Paige było 6-1, pitching przed pakowane domów, jak Indianie wygrał proporzec. Satch był ro
Page
[1] [2] [3] [4] 
