Jim Palmer Największa
Pozycja: Dzban zespołu: Baltimore Orioles, 1965/67, 1969/84
Jim Palmer walnie bringingsix proporczyki do Baltimore w czasie swoich 20 sezonów Orioles. Największa Obraz Jim Palmer jako symbol seksu, uprawianego w swoim słynnym Mężczyzn koncepcji reklamy, ma tendencję do zmniejszenia pamięć o niezwykłej zdolności Baltimore prawy zakręt jest. Jeden z najlepszych Hurlers w grze, Palmer wygrał 20 gier w ośmiu sezonów, zdobył 15 gry kilkanaście razy, i dał się mniej niż trzy zarobione prowadzi grę na 10 lat. James Alvin Palmer (urodzony w 1945 roku) otrzymał tylko jeden rok minor-ligi przypraw przed Orioles awansował go w roku 1965. Stacjonował w Bullpen większość tego roku. W 1966 roku został wprowadzony do obrotu wyjścia (zastępując Milt Pappas) oraz związane z 15-10 rekord proporzec nagradzany Birds. Jim zdobył swój pierwszy kawałek sławy w wieku 20 lat, zamykając się w Los Angeles Dodgers w Game 2 World Series. Przegrani dzban tym konkursie był Sandy Koufax, pitching w ostatnim meczu w karierze. Palmer brakowało większość 1967 i '68 pór roku z powodu kontuzji ramienia. Po zabiegu rozwiązaniu problemu, wrócił w 1969 roku, aby wygrać 16 gier i tracą tylko cztery, prowadząc AL z .800 procent wygranej. W 1970 roku rozpoczął serię czterech kolejnych sezonów 20-win. On prowadził w lidze z 2.40 ERA, będzie 22-9 do 1973 Orioles, aby wygrać swój pierwszy Cy Young Award. Palmer miał problemy łokieć w 1974 roku i udał 7-12 z 3.27 ERA. W 1975 roku, po raz drugi w karierze, on odbił się jednym z najlepszych Hurlers w baseball. Poprowadził AL z 2.09 ERA i 23 zwycięstw, aby wygrać swój drugi Cy Young trofeum. Prowadził w lidze w zwycięstwach w roku 1976 (zarobkowy inny Cy Young) oraz 1977 i miał 21 zwycięstw w 1978 roku Jim subskrybowane do teorii, że większość farszów nie obsługiwać swoje wysokie, obcisłe fastballs, i miał rację. Pozwolił mu udział biegnie do domu, ale w 3,948 rund, nie zrezygnował Grand Slam. Mimo różnych urazów, prowadził w lidze w rund rozbił się w czterech porach roku. Zaczął osiem spotkań w ciągu sześciu World Series w jego karierze. Z Palmer na pracowników, Orioles wygrał AL West od 1969 do 1971, 1973, '74 i '79,. Jim i kierownik wilga dla tych koron AL East, Earl Weaver, były zarówno bardzo konkurencyjne i pewni siebie mężczyźni. Tak więc dwa miał wiele run-in. Ich związek nie był tak skaliste jak wierzyli, przez fanów tego dnia; fakt, że Weaver i Palmer były quotable i były w tej samej drużynie do lat
[1] 