Jednak upadek prawdziwego faszyzmu w 1945 roku nie zniszczyć ruch. Neo-faszyzm (czasami " neo-nazizm " jeśli jest wyraźnie oparty na poglądach Hitlera) żyje i ma się dość dobrze. Głównie, neo-faszyzm jest wiele małych, odrębnych ruchów przez świat, że zwolennikiem ideałów władzy, wyższości i czystości etnicznej. Grupy te nie mają uprawnień do wykonywania elementów wojskowych faszyzmu, ale one czasami utrzymać przemocy Największa
neofaszystów wziął odpowiedzialność za atak bombowy na budynek federalny w Oklahoma City w 1995 r.; seria wybuchów w Niemczech w 1990 skierowanych do imigrantów; i kilka zamachów bombowych w Londynie w 1999 roku wobec mniejszości rasowych i homoseksualistów. Z drugiej strony, istnieją neofaszystowskiej ruchy, które są dziwnie wrażliwe w ich dążeniu do faszystowskich ideałów. Niektórzy opowiadają o a " miłość różnicy " zamiast wiary w wyższość rasową. Twierdzą, że chcą, aby zapobiec mingling między rasowe, ponieważ różnica jest dobrą rzeczą, nie dlatego, że jedna rasa jest lepsza niż inna [źródło: Encyclopeadia Britannica]. Największa
Podczas gdy neo-faszyzm jest powszechna, tak daleko, że hasn ' t się na tyle silne, aby chwycić się w znaczący sposób. Ale nie z powodu braku stara. Neofaszystów próba zdobycia poparcia i moc w ten sam sposób inne grupy polityczne zrobić:. Uzasadnionego zaangażowania politycznego, publikacje literackie i wszelkiego rodzaju marketingu internetowego Największa
Więcej informacji na temat partii faszyzmu i innych filozofiach politycznych, patrzeć na linki na następnej stronie. Największa quasi-faszyzm Franco
Niektórzy uważają reżimu Franco w Hiszpanii jako faszystowskiego jednym, ale to było naprawdę bardziej quasi-faszystowskie. Podczas hiszpańskiej wojny domowej (1936-1937), generał Franco połączył siły z Falangistom hiszpańskich, faszystowski ruch, w wyniku zamachu stanu. Kiedy wygrali Franco przejął kontrolę nad krajem. Jednak Falangiści nie były wystarczająco duże grupy wzrośnie do władzy z Franco po rewolucji. Franco włączone niektóre z ich faszystowskich ideologii do swojego rządu, ale przede wszystkim, aby nadać sens radykalizmu do reżimu, który starał się utrzymać władzę Hiszpanii klasy rządzącej, a nie władzy państwowej [Źródło: Encarta]. Największa
