Liga Narodów, stowarzyszenie krajów powstał pod koniec I wojny światowej, aby zapobiec wojnie i promowanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. Został zaprojektowany jako agencja, przez które narody mogą rozstrzygania sporów oraz współpracy w sprawach o zasięgu międzynarodowym. Siedziba były w Genewie, w Szwajcarii. Liga nie powiodła się i został zastąpiony przez Organizację Narodów Zjednoczonych po II wojnie światowej. Największa
Dokument zwany Pakt Ligi Narodów tworzą część I traktatu wersalskiego, który zakończył wojny światowej I. większości krajów Świat dołączył do League, ale wiele później wycofał. Stany Zjednoczone nigdy nie został członkiem Ligi chociaż prezydent Woodrow Wilson był jej głównym twórcą. Inni, którzy pomogli znaleźć Liga byli Jan Christiaan Smuts Południowej Afryki, wicehrabia Cecil Wielkiej Brytanii, a Léon Bourgeois Francji.
Osiągnięcia
W pierwszych latach Liga rozliczone wiele sporów i prawdopodobnie zapobiec kilka wojen między małe kraje. Miał obowiązek podawania Saary Basin i Wolnego Miasta Gdańska, które zostały zaczerpnięte z Niemiec po wojnie. Największa
Liga przeprowadzone powojennej odbudowy gospodarczej i starał się chronić mniejszości etnicznych w kilku krajach europejskich. To też nadzorował administrację kolonii, które zostały zaczerpnięte z pokonanych narodów i powierzonych krajów victor jako mandatów. Wysiłki w celu zmniejszenia League uzbrojenia były bezskuteczne. Największa OrganizationAssembly i Rady
Każdy kraj członkowski miał jeden głos w Zgromadzeniu, ale może mieć trzech przedstawicieli. Zgromadzenie odbędzie jedną regularne spotkania w roku. Rada służył jako organ wykonawczy, a zwykle spotkała się cztery razy w roku. Początkowo miał czterech stałych członków (Wielka Brytania, Francja, Włochy i Japonia) i cztery niestałego członków wybranych przez Zgromadzenie. Później, gdy Niemcy i Związek Radziecki dołączył do League i stały się członkami Rady, liczba niestałego członków wzrosła do 10. Odpowiedni organ może radzić sobie z "każdej kwestii w sferze działania Ligi lub wpływania na Pokojową świat ", ale Rada była przede wszystkim odpowiedzialna.
Państwa członkowskie zgodziły się, że jeżeli jakakolwiek krytyczna w razie sporu między nimi oni przekazać sprawę do arbitrażu lub do Rady Ligi. W żadnym wypadku nie były uciekać się do wojny, do trzech miesięcy od daty udzielenia arbitrów lub raporcie
[1] 