LeMay, Curtis Emerson (1906-1990), oficer Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Był pionierem koncepcji strategicznych bombardowań, zatrudniając go w Europie i na Pacyfiku podczas II wojny światowej. LeMay później był dowódcą generałem Dowództwa Lotnictwa Strategicznego (SOO), 1948/57; wice szef sztabu Sił Powietrznych, 1957-61; i szef sztabu, 1961-65. W 1968 roku w wyborach do Wiceprezesa na amerykańskim Niepodległych strony biletu, który był kierowany przez George'a Wallace'a. Największa
LeMay urodził się w Columbus, Ohio, i uczęszczał Uniwersytet stanu Ohio. Wstąpił do armii jako latający kadet w 1928 roku na zlecenie podporucznika w 1930 roku
W czasie II wojny światowej, LeMay skierował polecenie Ósmego bombowca z Sił Powietrznych z siedzibą w Wielkiej Brytanii, 1942-45. Tam wprowadzono liniową bloku formacja bombowego. LeMay, pułkownik, kiedy zaczęła się wojna, generała brygady awansował w 1943 roku i do generała majora w 1944 roku W 1945 roku został przeniesiony na Pacyfik, gdzie ponownie na czele komendy bombowiec. W ofensywie przeciwko Japonii, LeMay zrewolucjonizował strategiczne bombardowanie poprzez inicjowanie niskim poziomie, nocne naloty zapalające wobec ośrodków przemysłowych. Mniej samoloty zostały utracone, dokładność była większa, a mniej paliwa było potrzebne. Największa
Po wojnie LeMay Air Force został zastępcą szefa sztabu na badania i rozwój. Był dowódcą Sił Powietrznych ogólnie w Europie, 1947-48, w reżyserii berliński most powietrzny. LeMay stał czterogwiazdkowy generał w 1951 roku przeszedł na emeryturę w 1965 roku
autobiografia LEMAY, w misji z LEMAY, została opublikowana w 1965 roku