W dniu 16 stycznia, dzień po terminie ONZ dla Iraku wycofania, wojna w Zatoce Perskiej, kodu -named operacji Pustynna Burza, zaczął. Dowódca sił koalicyjnych został Ogólne H. Norman Schwarzkopf armii amerykańskiej. Największa powietrzu wojnę
siły powietrzne koalicji znacznie outmatched w Iraku liczbę samolotów (2,790 do 650), rozwoju technologicznego, szkolenia pilotów, i strategii działania. Air Assault sił koalicyjnych zaangażowane głównie amerykańskich, brytyjskich, francuskich myśliwców i bombowców, i armii USA i helikopterów marynarki USA pociski średniego zasięgu z łodzi podwodnych i okrętów nawodnych. Największa
Pierwsze irackie cele były przeciwlotniczych broni , witryn i innych radarów obrony powietrza; Wyposażenie komunikacyjne; lotnisk i samolotów na ziemi; powierzchni do powierzchni pocisków uruchomienie strony; i wojskowe centra dowodzenia. Obrony powietrznej prawie bezużyteczne były świadczone laserowo naprowadzanych bomb, które zniszczyły instalacje radarowe. Kolejne ataki powietrzne ukierunkowane sił lądowych; mostów, linii kolejowych i innych obiektów transportu; i roślin podejrzany o rozwoju broni nuklearnej i biologicznej-bojowych i produkcji trującego gazu. Największa
Irak odwecie, zaczynając 17 stycznia, atakując Izrael i Arabię Saudyjską z rakietami średniego zasięgu. Pociski zostały zmodyfikowane wersje radzieckiej rakiety znany na Zachodzie jako Scud. Mobilne wyrzutnie były zazwyczaj używane, co utrudnia siły koalicyjne, aby zlokalizować i zniszczyć je. Ataki, 81 w ogóle, kontynuowane w czasie wojny; były o niewielkiej wartości militarnej, skierowane głównie na cele cywilne. Największa
Intencją ataki Scud na Izrael, który nie był członkiem koalicji, było zwrócenie tego kraju w konflikt w nadziei, że arabscy partnerzy w koalicji porzuci wojnę i walczyć ich dziesięcioleci starego wroga, Izrael. Stany Zjednoczone wysłały baterii rakiet Patriot obrony powietrznej do Izraela w celu wzmocnienia obrony powietrznej tego kraju, a Izrael wstrzymał się od odwetu przeciwko Irako
