Strategia był wspierany przez sojuszników Ameryki w NATO, ale sprzeciwiają się rosnącej młodzieży ruchu wrogiego, co było postrzegane jako nowa forma imperializmu i troszczy się o rosnące zagrożenie jądrowe wojna. Pierwszy poważny test dla powstrzymywania przyszedł w 1959 roku, kiedy Fidel Castro na czele Komunistycznej inspirowane bunt na Kubie. Nowy system rewolucyjny był wspierany przez ZSRR. Kiedy stało się jasne, że w 1962 roku było dostarczane Castro pociskami ZSRR, Waszyngton wystosował ultimatum do Związku Radzieckiego, aby je usunąć, i zarządził blokadę morską Kuby. Największa
Konfrontacja była jednym z najbardziej dramatycznych epizody z okresu powojennego. W ostatniej chwili, przywódca ZSRR Nikita Chruszczow nakazał Statki Unii Radziecki związany na Kubie, aby zawrócić. Prezydent USA John F. Kennedy został ocalony od konieczności podjąć ostateczną decyzję o akcji militarnej. Rok później Kennedy został zamordowany; w 1964 roku Chruszczow został usunięty z urzędu przez swoich partyjnych kolegów. Największa
kryzysu kubańskiego był najbliżej zimna wojna przyszła do bezpośredniego konfliktu między dwoma mocarstwami. Konflikt rozegrał się następnie przez pełnomocnika: jednej lub drugiej wsparcia kredytowego dla państw trzecich, angażując się w szpiegostwo i tajnych operacji i uzbrajanie i finansowanie ruchów partyzanckich i powstań. W 1964 roku w Stanach Zjednoczonych, kierowany przez prezydenta Lyndona Johnsona, podjął decyzję, aby zobowiązać żołnierzy i samoloty do wojny domowej w Wietnamie Południowym, a od 10 lat w USA walczył zawierać rozprzestrzenianiu się komunizmu w Azji Południowo-Wschodniej. Wietnam Północny był wspierany przez ZSRR. W 1975 roku, po długotrwałych antywojennych protestach w Stanach Zjednoczonych i Europie, ostatnie siły amerykańskie zostały wycofane. Największa
Cztery lata później, Związek Radziecki wysłał wojska do walki w Afganistanie w celu wsparcia
