Biały włamań do Black Hills, święte dla Indian, doprowadziły do Sioux wojny 1876. Większość Sioux poddał się po krótkim czasie i podpisał pokój traktatu, który dali się Black Hills i zgodził się, aby przejść do rezerwacji, które były bliżej rzeki Missouri. W zamian rząd zobowiązał się do zapewnienia racje, aż Indianie byli w stanie się utrzymać. Największa
Sioux dużej mierze pozostały na swoich zastrzeżeń do 1890 r, kiedy to plemiona wzbudza ruchu religijnego zwanego Tańca Ducha, który obiecał zniknięcie białego człowieka. Kiedy rząd, obawiając się powstania, próbował zatrzymać ruch, niektórzy Indianie uciekli rezerwacje. Wojska zostały wysłane, aby zmusić ich do powrotu. Ostatnia poważna walka pomiędzy Plains Indian amerykańskich żołnierzy i miała miejsce w Wounded Knee Creek, Południowa Dakota, w grudniu 1890 roku (
państwowości
Odkrycie złota, przyjście kolejowej, który Klęska Sioux, a dostępność gruntów doprowadziła do wielkiego wzrostu liczby ludności tego terytorium pomiędzy 1878 i 1887. To właśnie w tym okresie, że większość skandynawskich imigrantów przyszedł Terytorium Dakoty. ludności, około 80.000 w 1880 roku, wzrosła do o 250.000 od 1885 roku, a do około 300 tysięcy od roku 1890. Ponieważ coraz więcej osadników przybyłych, Dakotans stał niezadowolony ze swojego statusu terytorialnego i zaczął pracować dla państwowości. Największa
Wiele osób chce podzielić obszar na północny i południowy sekcje, każda stać się państwem. Inni sprzyjało utworzenie jednego państwa z całego terytorium. W 1883 roku stolica terytorialna została przeniesiona z Yankton, w południowo-wschodnim rogu, do Bismarck, w obecnym stanie Dakota Północna. Ta zmiana spowodowała wiele osób w południowa część zwolennikiem tworzenia Południowej Dakocie jako oddzielne państwo. Największa
W dniu 22 lutego 1889 roku, prezydent Cleveland podpisał ustawę Kongresu, który podzielony obszar na dwie części wzdłuż linii na południe od 46. równoleżnika , Ustawa dalej upoważnione każdą sekcję utworzenia rządu w ramach przygotowań do państwowości. W Południowej Dakocie konstytucja została przyjęta, Arthur C. Mellette został wybrany gubernatorem, a Pierre został wybrany jako stolica państwa. Dakota Południowa została formalnie przyjęta do Unii
