Proklamacja emancypacji, w wojnie secesyjnej, nakazu wydanego przez prezydenta Abrahama Lincolna w dniu 1 stycznia 1863 roku, uwalniając niewolników w krajach, które były "w bunt "przeciwko Stanom Zjednoczonym. To faktycznie nie uwolnić żadnych niewolników w czasie. Jednak głoszenie pomogło utrzymać Wielkiej Brytanii i innych krajów europejskich z uznając Konfederacji. Największa
Lincoln wcześniej odmówił wydania takiego proklamację z obawy obrazić niewolnika stany pozostała w Unii. On twierdził, że jedynym celem wojny było zachowanie Unii. Ale odwraca wojskowe, zwiotczenie morale, presja abolicjonistów i groźby interwencji zagranicznej wymusiła zmianę umysłu. Największa
W dniu 22 lipca 1862 roku, Lincoln poinformował swojego gabinetu o zamiarze głoszenia niewolników w Skonfederowanych Stanów wolnych 1. Niektóre stycznia w rządzie byli przeciwni; inni przekonał Lincoln odroczyć ogłoszenie, aż po zwycięstwie Unii. W dniu 22 września, po konfederatów Repulse w Antietam, Lincoln wydał proklamację wstępne ostrzeżenie Skonfederowanych Stanów zamiarze. Zgodnie z oczekiwaniami, stany zbuntowani zignorował ostrzeżenia i Lincoln ", jako konieczności wojskowej", zadebiutował na finał edykt ogłoszonym terminie. Największa
Głoszenie miał niewielki wpływ na niewolę. To zwolnione lojalnych stanów niewolniczych i obszary, w Konfederacji okupowanym przez wojska Unii (Tennessee i części Luizjany i Wirginii). To nie miało wpływu w krajach pod kontrolą Konfederacji. Jednak głoszenie uspokoił abolicjonistów i stworzył korzystny sentyment do Unii za granicą. Największa
Oryginalny egzemplarz proklamacji, pismem Lincolna, został zniszczony w pożarze w 1871 roku w Chicago kopii fotograficznych istnieje, jednak.