We Włoszech, w międzyczasie, szlachta Roman miał uzurpował sobie władzę polityczną papiestwa. W 954 papież Jan XII zwrócił się do niemieckiego króla Ottona (I) Wielkiego, o pomoc. Otto najechał Włochy w 962 i został koronowany na cesarza rzymskiego przez papieża. (Słowo "święty" został dodany w 12 wieku.) Największa
Przez następne 850 lat (tytuł cesarza Świętego) odbyła niemieckich władców. Imperium składał się z Niemiec, a na początku, w północnych Włoszech na południe aż Rzymie. W czasie jednego okresu jest włączone do Królestwa Obojga Sycylii. Włosi jednak zaciekle pretensję niemieckiego regułę i zbuntowali się często. Po połowie 13 wieku, Niemcy wykonane trochę wysiłku kierowania Włochy. Największa Świętego Cesarstwa Rzymskiego w 1250 Ta mapa pokazuje terytorium Świętego Cesarstwa Rzymskiego w 1250 roku Imperium przedłużony od Morza Północnego do Morza Śródziemnego oraz od wschodniej Francji do Polski. Królestwo Obojga Sycylii, osobiste posiadanie cesarza, został geograficznie oddzielone od cesarstwie przez Państwa Kościelnego.
W 1356 Karol IV wydał Złotą Bull, która formalnie wprowadziła zasadę elektywne monarchii w cesarstwie. W tym dokumencie określono, że cesarz jest wybierany przez arcybiskupów Moguncji, Trewiru i Kolonii i władców Saksonii, Czech, Brandenburgii i Palatynacie. Największa
Po reformacji i wojny trzydziestoletniej (1618 -48) państwa niemieckie były bardzo podzielone przez różnice religijne i polityczne oraz wpływ cesarza odmówił. W 18 wieku francuski pisarz Wolter zauważył, że Święte Cesarstwo Rzymskie było "ani święte, ani rzymskie, ani imperium." Cesarz uznał Austria i był jeszcze królem Węgier, ale w innym miejscu jego tytuł miał więcej cienia niż substancji. W 1806 Napoleon I zmuszony rozpad imperium, stając się jego władcą jedynie cesarz Austrii. Największa
[1] [2]