Geoffrey z Monmouth, w Historia Regum Britanniae (12 wieku), przedstawiono Artura jako bohatera romantycznego. Opowieść o Geoffreya Arthur został przetłumaczony na język francuski przez Wace, poeta 12. wieku. W Roman de Brut, Wace dopracowany na legend arturiańskich, wprowadzając Okrągłego Stołu. Layamon w Brut, 13-wiecznego angielskiego adaptacja poematu Wace, w oznaczał pierwszy występ legendy w piśmie języka angielskiego. Największa
Historie i ballady króla Artura i jego rycerzy powiedziano i śpiewane w całej Europie w okresie średniowiecza. Kolekcja walijskich opowieści o nazwie Mabinogion (pierwszy przetłumaczone na język angielski 1838-49) zawiera pięć historie z legend arturiańskich. Największa
Sir Thomas Malory'ego Le Morte d'Arthur (Śmierć Artura), w angielskiej prozy, pomimo jego francuski tytuł, został po raz pierwszy opublikowany w 1485 roku on dostarczany materiał źródłowy dla wielu innych autorów. Włosi Dante, Ariosto i Tasso używane legendy o Królu Arturze, podobnie jak niemiecki Wolfram von Eschenbach. Największa
zdjęcia Edmund Spenser w rycerskich uprzejmości w Faerie Queene pochodzą z opowieści Okrągłego Stołu. Ich wpływ można odnaleźć także w pismach Chaucera, Szekspira, Miltona, Scott i inni. James Russell Lowell The Vision of Sir Launfal dotyczy jednego z rycerzy Okrągłego Stołu. Mark Twain burlesqued sąd Camelot w Jankes na dworze króla Artura (1889). Sielanki Tennysona Króla (1889) przyniósł legendy rozpowszechnione popularność.
T. H. White'a Miecz w kamieniu (1939), powieść o chłopcu, Król Artur, był podstawą Walta Disneya funkcji animowane kreskówki o tej samej nazwie (1963). Biały jest Raz Future King (1958) pod warunkiem, że temat dla Camelot (1960), muzyczną zabawę z książki i teksty Jay Lerner Alan i muzyką Fryderyka Lowe. Największa
[1] [2]