Alfred, zwany Alfred Wielki (849-899), król Wessex, domena Zachodnich Sasów w południowej Anglii , Panował 871-99. Największa
Alfred był najwybitniejszym z królów anglosaskich i jednym z najbardziej niezwykłych ludzi średniowiecza. Przyniósł do zatrzymania duński podbój Anglii i wzmocnił monarchię Zachód Saxon, przygotowując w ten sposób do ewentualnej unii Anglii pod jednym królem. Wśród szkód wyrządzanych przez lata walczy przeciwko Duńczyków, on wspierać ożywienie, edukacji, religii i literatury w anglosaskiej Anglii. Przez jego długiego panowania, Alfred okazał się wyobraźnią przywódca wojskowy, mądry i zdeterminowany władcy i wykwalifikowanej męża stanu. Największa
Alfred urodził się w Wantage, najmłodszego syna króla Ethelwulf i jednym z czterech braci do zostać królem. W wieku czterech lat został wysłany do Rzymu na części jego wczesnej edukacji. Tam spotkał Leon IV i innych Churchmen i władców z kontynentu. Zrobił drugą wizytę w Rzymie w 855, ale niewiele wiadomo o jego działalności w ciągu następnej dekady. Jak dorastał do męskości, jednak Alfred opracowany znaczny pobożność oraz intelekt dociekliwy (choć pozostał analfabetą, dopóki nie było prawie 40 lat). Łódź zwycięstwo nad Duńczykami
868 Alfred był zastępcą jego brat, król Ethelred, jak przygotować się do konfrontacji z Duńczykami (Vikings), który opanowany północnej Anglii. Przez 870, najeźdźcy zostały wciśnięte Wessex. W bitwie pod Ashdown w 871, siły dowodzone przez Alfreda rozgromił wroga niespodzianka kontrataku. Największa
W kwietniu 871 Ethelred zmarł, a Alfred wstąpił na tron. Więcej Duńczycy przybył, a armia Zachód Saxon był beznadziejnie przewagę liczebną, ale mimo to walczył serię bitew. Tymczasowy pokój został kupiony z daniny lub łapówki, wypłacane Duńczyków. Największa
876 Duńczycy znów zaatakował Wessex, plądrowanie terenów wiejskich, ponieważ zaawansowany. Alfred w końcu został zmuszony do wycofania swych żołnierzy na wyspie Athelney. Tu zbudował fort, przegrupowali swoje siły, a na wiosnę 878 przeszła do ataku. W bitwie pod Edington, że zdecydowanie pokonał armię Guthrum, duńskiego władcy of East Anglia (wschodnia Anglia). Dzięki umowie podpisanej w Wedmore (878), Duńczycy zgodzili się wycofać z ziem Zachód saskich i przyjąć chrześcijaństwo. To zwycięstwo było punktem zwrotnym w historii Anglii na początku, bo okazało się, że Duńczycy mogą być zatrzymane. Największa
[1] 