W 1837 roku Edward Gibbon Wakefield zorganizowanej w Londynie Nowa Zelandia Stowarzyszenia (później Company). Niezastosowanie się do wygrania rządowego wsparcia swoich planów, on przygotowany do założenia kolonii jako przedsiębiorstwo prywatne. Francja rozpoczęła również planujemy wysłać osadników. Największa
W 1839 roku Wielka Brytania postanowiła wziąć suwerenność w Nowej Zelandii i wysłał kapitan William Hobson. W styczniu 1840 roku, pierwsza grupa kolonistów Wakefield wylądował w miejscu Wellington. Tydzień później kapitan Hobson przybył na Bay of Islands i zwołał spotkanie maoryskich wodzów w Waitangi. Na mocy Traktatu z Waitangi, podpisany 06 lutego 1840, Maorysów zgodzili się na brytyjskiej suwerenności w zamian za ochronę ich praw do ziemi. Kilka dni później niewielka francuska partia wylądował na Półwyspie Banks na Wyspie Południowej. Po otrzymaniu informacji, że są w brytyjskim terytorium, przyjęli brytyjskiej suwerenności.
Wzrostu Colony
W brytyjskim posiadaniu, Nowa Zelandia była na pierwszy zależność Nowej Południowej Walii, ze stolicą w Russell na Bay of Islands. W ciągu kilku miesięcy stolica została przeniesiona na południe do Auckland, a w 1841 roku został ogłoszony nowozelandzki kolonii korony. Imigrantów pochodziła z Nowej Południowej Walii oraz z Wielkiej Brytanii. Firma Wakefield założona wczesnego osadnictwa w New Plymouth i Wanganui na Wyspie Północnej, oraz w Nelson na Tasman Bay na Wyspie Południowej. Firma pomogła znaleźć dwie kolonie przez kościół na Wyspie Południowej w 1848 roku-Dunedin i Christchurch w 1850 roku Największa Ważne daty w Nowej Zelandii (1840/52) 1840 porucznik William Hobson został gubernatorem i w
